Sadi Bey’in Twitter Günlükleri 3
Sinema seyircisi şöyle yazmış: Bulunduğum yerdeki sinema bir biletle 50-60 kişiye film izletiyor, ben bu sinemayı nereye şikayet edebilirim?
Sinema sektörü çok başıboş bir şekilde yürüyor. Film 20 Kasım’da vizyona girecek, 17 Kasım’da basına bülten gitmemiş, ön gösterim yapılmamış.
Tanıtım elemanları da haklı. Film iş yaparsa ünlü yönetmen ve oyuncular yüzünden iş yaptı olur, iş yapmazsa, “filmi iyi tanıtamadınız” derler.
Zaman zaman bazı Avrupa filmlerinin aniden vizyona girdiğini görürüz. Bunun sebebi Eurimages yardımını kaçırmamaktır.
Eurimages, Avrupa filmlerinin sinemalarda gösterilebilmesi için parasal destek sağlar, vizyonu zorlamak için belirli bir süre koyar.
İthalâtçı filme sinema bulamazsa para uçacağından aniden vizyona sokar. Sinema sanatmış, filme seyirci gelmiş, gelmemiş umurunda değildir.
Bazı filmler için basın gösterimi, gala felan yapılmaz. Sebebi filme güvenilmemesi, olumsuz eleştirilerin önlenmesidir.
Basın tanıtım masrafı yapılmaması için akıl vereyim: Uyduruk bir isimle filmi metheden bir eleştiri yazısı yazdırın, gazetelerde yayınlayın.
Tabi yayınlanan eleştirinin köşesine minicik, tabiri caizse pire “hook”u kadar “Bu bir ilândır” yazdırın, işi bitirin. “Hook” bir film adıdır.
Verilen bir yemekte Kırgız oyuncu Aibek Zhumabekov (fotoğrafta kameraya bakan beyaz montlu oyuncu) rap dansı yapınca “Bu ne biçim müzik” diyerek Selda Alkor ve Nuri Alço salonu terketti.
Aibek, festivalde gösterilen filmi “Tengri: Mavi Cennet” filminde bir ara rap dansı yaptığı için orkestra Kırgız oyuncuya jestte bulundu.
Öyle anlaşılıyor ki Selda Alkor ve Nuri Alço filmi görmedikleri için tuhaf bir protesto yapmış oldular. Hafızalara böyle işlendi, yazık.
Selda Alkor’un “Çok güzel hareketler bunlar”ına alışmıştık. Antalya’da herkes etkinliklere servislerle giderken özel Limuzin istemesi gibi..
Salon girişinde bir müddet bekleyip, farkedildikten sonra elleri havada öpücükler, gülücükler, dağıtarak alâyı valâ ile yerine oturması…
Gelgelelim, protestosunu gencecik Kırgız oyuncunun üzerinden yapıp, salonu sinemamızın ünlü gazozcusu ile terk etmesi bence tuhaf karşılandı.
Yüce dağ başında bir top kar idim; yağmur yağdı, güneş vurdu eridim. (Türkü)
Türkçe film afişlerinin üzerine afişi yapan şahıs veya firma adı neden yazılmaz anlamıyorum. Eserinizden utanıyor musunuz? Yazın kardeşim.
Papaz pipo içer mi? İçer. Evi Kurtuluş’ta, işyeri Beyoğlu’nda olan bir papazımız içiyor.
Peki, Papaz pipo içer mi? İçmez. Çünkü dünyevi zevklerden vaz geçmiş bir ben-i adem olarak işin ruhuna aykırı hareket etmiş oluyor.
Ayrıca sararmış bıyıklar ruhani bir yüze yakışmıyor. Bu dediğim bilcümle dini liderler için geçerlidir. Neticede olay bir avuç dumandır.
(07 Aralık 2009)
Sadi Çilingir
sadicilingir@sadibey.com
Cyrus Nowrasteh’in yönettiği ve Jim Caviezel, Shohreh Aghdashloo, Mozhan Marno ile Navid Negahban’ın oynadığı Soraya’yı Taşlamak (The Stoning Of Soraya M.), 14 Mayıs 2010′da Medyavizyon Film dağıtımıyla İrfan Film tarafından vizyona çıkarıldı.
Miraz Bezar’ın yönettiği ve Şenay Orak, Muhammed Al, Hakan Karsak ile Berivan Ayaz’ın oynadığı 
Suna ve İnan Kıraç Vakfı Pera Müzesi, film etkinliklerine 19 – 28 Şubat 2010 tarihleri arasında üç farklı program ile devam ediyor. Dünya festivallerinde çok yankı getiren ve Türkiye’de ilk defa gösterilecek olan bağımsız belgesel Yoksulluğun Sonu mu?, Fransız Sineması’nın 2. Dünya Savaşı sırasında yarattığı dahi yönetmenlerden oluşan bir seçki ve Japon Animasyonu üzerine bir seminer ve gösterim düzenlenecek. Philippe Diaz’ın yönettiği belgeseli ünlü oyuncu Martin Sheen seslendiriyor. Belgesel, sömürgecilikten modern çağa aşama aşama serbest piyasa sisteminin nasıl oluşturulduğunu ele alıyor. 
Demet Akbağ ve Ata Demirer, heyecan içinde 26 Şubat’ı bekliyor. Ata Demirer’in ilk senaryosu, Demet Akbağ’ın sinema perdesindeki ilk komedisi 
Uludağ Üniversitesi Sinema Topluluğu film gösterimlerini Zeki Demirkubuz’un 
Ömür Gedik’in hazırlayıp sunduğu sinema programı Kanal D Cinemania’da bu haftanın stüdyo konuğu 
24 Ocak 2009′da başlayan Cumartesi Belgeselleri, Her Cumartesi günü saat 14:00’te BSB Sinema Eserleri Sahipleri Meslek Birliği Cep Sineması’nda belgesel film gösterimleriyle devam ediyor. Film gösteriminin ardından belgesel filmin yönetmeninin katılımıyla izleyiciler arasında film ve filmin çekim süreci üzerine söyleşi yapılıyor. Yönetmenliğini Berrin Avcı Çölgeçen’in yaptığı Bir Türkiye Sevdalısı Suha Arın adlı belgesel filmi bu hafta BSB Cep Sineması’nda. Süha Arın, 40 yıl süren üretken meslek yaşamında, çok sayıda ulusal ve uluslararası ödüle değer görülen otuzun üzerinde yapıta imza attı. Süha Arın aynı zamanda eğitimci kimliğine de sahipti. 
41 yıllık tarihiyle Türkiye’nin en köklü film festivallerinden birisi olan ve Adana Büyükşehir Belediyesi tarafından gerçekleştirilen Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali, onyedinci kez sinemasever izleyicilerle buluşmaya hazırlanıyor. Bu yıl 20 – 26 Eylül 2010 tarihleri arasında düzenlenecek olan festival, her yıl olduğu gibi ülkemizde ve dünyada üretilen uzun ve kısa metrajlı filmler ile belgesel filmleri sinemaseverlerle buluşturacak, yerli ve yabancı sinemanın kalbi Adana’da atacak. Festivalin her yıl verilen geleneksel Yaşam Boyu Onur Ödülleri bu yıl Türk Sineması’nın sevilen değerli ismi Müjde Ar ile duayen sinema yazarı Atilla Dorsay’a takdim edilecek.
Canlandıranlar Yetenek Kampı atölye çalışmaları 20 Şubat’ta Maltepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Çizgi Film Animasyon Bölümü’nde başlıyor. Burak Şahin tarafından hazırlanan programda, soundtrack’e genel bakış ve tarihçe, müziğin film üstündeki kullanımı, bir fikrin veya hikâyenin Canlandırma üretimi yapmak üzere görselleştirilmesi aşamaları katılımcılar ile birlikte irdelenecek. Konsept çizimlerinden başlayarak story-board panellerine, oradan da Canlandırma üretimine geçiş aşamalarında hikâyeyi en iyi temsil edecek olan görsellerin hangileri olabileceği sorgulanacak.
Shakespeare’in “Othello”suna tutkun Ray kendisine yaklaştıktan sonra bu mutluluğu kısa sürüyor Susie’nin. Katilinin ayaklarına kadar gidiyor ve bu dünyaya veda ediyor. Cennetteki Holly’yle arkadaş olan Sussie, ailesini ve ailesinin yakınlarındaki katilini izliyor yukarıdan. Susie’nin babası şişelerin içine gemi maketleri yerleştirmeyi seviyor. Yeşil evinde yapayalnız yaşayan katil de ev maketleri yapıyor. Baba, katili bulmaları için polisi zorluyor, ama sonuç alınamıyor. Susie’nin kız kardeşi Lindsey, yeşil evde tek başına yaşayan tuhaf adamdan şüphelenmeye başlıyor. Melodramın kuşattığı bu filmde suç ve gerilim de seyirciyi etkiliyor. Öncelikle Susie’nin katiliyle evlerinin yakınındaki boş arazide karşılaştığı an ve sonrası. Bir de Susie’nin kız kardeşi Lindsey’in katilin yeşil evinde yaşadığı anlar. Özellikle katilin Susie’yle ilgili notlarını bulduğu anda. Bu sahnede gerilim gerçekten nefes kesiyor. Hitchcock’un ruhu oralarda dolaşıyordu sanki. 
1960’lar ve 1970’ler sanki daha yaratıcı olma fırsatı veriyor yönetmenlere. O devirlerin kendine göre hızları ve dinamizmi “an”ların tadını çıkarttırıyor yönetmenlere. Susie’nin Ray’e gönderdiği sıcacık bakışlarını, ne günümüz filmlerinde ne de gerçek hayatta bulabiliyoruz artık. Etkileyici yönetmen Jackson, bu filminde gösterdikleriyle hayattaki eksikliklerimizi gösteriyor sanki. Hatta suç-gerilim sinemasının etkileyiciliğini de gösteriyor yönetmen. Bir şey daha söylüyor bu filmiyle yönetmen. Dünyevi adalet suçu cezalandırmazsa ilâhi adalet mutlaka cezasını verir…