40. İstanbul Film Festivali’nin Altın Lale ödüllü Uluslararası Yarışma seçkisinde yer almış olan İngiliz yapımı ‘Sansür / Censor’, 80’li yıllara damgasını vurmuş kanlı kesme biçmelerden oluşan ‘slasher’ video filmlerin görsel atmosferi üzerinden ilerleyen ilgiye değer bir yapım. Dönemin İngiliz Sansür Kurulu’nun (British Board of Film Censors) erkek egemen ortamında çalışan Enid piyasayı istilâ etmiş büyük ilgi gören bu tür kanlı video filmleri piyasaya sunulmadan önce denetlemekle görevli bir kurgucudur. Muhafazakâr Thatcher dönemidir ve filmlerin evlerin içine servis ettiği şiddet sarmalından çocuklar korunmalıdır. ‘Göz oyma sekansları’ benzeri çizginin aşıldığı düşünülen sahnelerin kesilmesi koşuluyla filmlere dağıtım izni verilmektedir.
Genç kadın büyük bir ciddiyetle tuhaf görevini sürdürür. Ta ki dağıtım onayı verdiği filmlerden birindeki yöntemle işlenmiş bir dizi cinayetle sarsılana kadar. Ama asıl şoku, izlediği filmlerden birinde kendi geçmişiyle ilişkilendirdiği sahneleri gördüğünde yaşayacaktır. ‘Don’t Go in the Church’ adlı filmde ormanlık alanda tekinsiz bir 
kulübeye giren iki kızdan biri öldürülmektedir. Enid’in kendi kız kardeşi 20 yıl önce ormanda kaybolmuştur ve kendisi kardeşiyle birlikte olmasına rağmen neler olup bittiğini hatırlamaz ve küçük Nina bir daha asla bulunamaz. Video filmdeki oyuncuyu Nina’nın büyümüş hali olarak hayal eden Enid, geçmişin acı travmasıyla yeniden sarsılacak, bilinçaltına ittiği kanlı sahneler ile kendi hikâyesi birbirine karışırken deliliğin sınırlarında tehlikeli bir yolculuğa çıkacaktır.
David Lynch, Harmony Korine ve Quentin Tarantino hayranı taze yönetmen Prano Bailey-Bond’un ilk uzun metrajı, gerçeküstücü ve hipnotik atmosferiyle hem çarpıcı hem de dış basında söz edildiği gibi ‘tuhaf biçimde rahatsız edici’ bir yapım. Görüntü yönetimi, set tasarımı ve tedirgin edici elektronik müzik çalışmasının önemli katkılarıyla dönemin grenli VHS yapımları ile paralellikler kuran film, psikolojik açılımıyla benzerlerinden sıyrılıyor.
(09 Ekim 2021)
Ferhan Baran