Arka Pencere Dergisi, 120. sayısında, kapağına Ryan Gosling’li Sürücü’yü yerleştiriyor. Tunca Arslan, Oğuz Gözen yazısında ikinci perdeyi açıyor ve ‘tüm zamanların en kötü Türk filmi’ni açıklıyor. Vizyon filmleri eleştirileri arasında Sürücü, Duyguların Rengi, Jack ve Jill, Marilyn ile Bir Hafta, Düşmanı Korurken, Star Wars Bölüm 1: Gizli Tehlike ve Köstebek yer alıyor. Derginin 120. sayısı, bir Hitchcock alıntısıyla sona eriyor: “Celse Açılıyor, katil olmakla kalmayıp aynı zamanda nemfomanyak da olan müşterisine âşık olan bir centilmenin şerefsizliğe sürüklenişinin öyküsüdür.”
Hepsi Birarada Kapak Fotoğrafları
Oğuz Gözen çok enteresan işler yapmış, Türkiye’de kendi üslûbu olan nadir yönetmenlerden biridir. Bazı yazarlar tarafından kendisine “Türkiye’nin Tarantino”su ünvanı verilmiştir. İLEV tarafından “Onur Ödülü” almıştır. Son günlerde ironik üslûbuyla çeşitli kara mizah örneği filmler yapmışır. Bunun yanında inkâr edilemez dram ve müzikâl filmler ustasıdır. Malzemesi, kameranın odak noktası hep insandır. Bir Yeşilçam Masalı, Senaryo Nasıl Yazılır, Sahipsiz Kalpler adlı kitaplarıyla da ses getirmeyi sürdürmektedir.
Ben bir sinema televizyon son sınıf öğrencisiyim. Bir gün, bir gazetede Oğuz Gözen hakkında yarım sayfalık bir yazı görmüştüm. Yazının başlığı şöyleydi: Kusursuz Yönetmen. Bu yazı üzerinde çok düşündüm. Bir yönetmen nasıl kusursuz olabilirdi. Hocamıza sordum, “Buna imkân yok” dedi. Kaldı ki, hocamız da Türk Sineması’nın duayenlerinden biriydi. Beş kişilik bir ekip kurup, piyasadan alabildiğimiz kadar Oğuz Gözen filmi aldık. Filmleri, al ileri, sar geri tek tek inceledik. Durum inanılmazdı. Hocamızın gözleri faltaşı gibi açıldı. İnanılmaz birşey ama filmlerde tek teknik hata yoktu. Filmleri beğenirsiniz, beğenmezsiniz, o ayrı ama durum aynen böyleydi. Hocamız, hayretler içinde böyle birşeyin dünya sinemasında bile olamayacağını söyledi. İzin almadığım için hocamızın ismini veremiyorum. Ne şanslıyız ki ülkemiz böyle bir yönetmene sahip. Biz de bu değerlerin kıymetini iyi bilelim.
Yönetmen Oğuz Gözen bu ülkenin üslûp sahibi bir kaç yönetmeninden biridir. Üstelik filmlerinde hiç teknik hata yoktur. Kenar mahalle hikâyelerini burun sızlatan bir üslûpla işler. Ayrıca Türkiye’nin en fazla müzikâl film çeken yönetmenidir. Çalışmalarını günümüze kadar sürdürmüştür.