Pek sevgili sinemaseverler; filmi izleyeceğiniz varsa, yazıya hiç bulaşmayın çünkü filmle ilgili pek çok kritik noktayı ifşa edeceğim.
Taken 2 o kadar heyecanla beklediğim bir filmdi ki, meraktan uykularım kaçıyordu. Elbette bunun en büyük sebebi filmin İstanbul’da geçiyor olması, ilk filmin güçlü referansı, oyuncu demeye dilimin varmadığı adeta her rolünü yaşayarak oynayan şahane insan Leam Neeson… Ama yok, bu filmde beklediğim hiçbir şey yok… Yok, demek ki ne Türkler, ne Fransızlar yapınca olmuyor, İstanbul’a bir Hollywood eli değmesi lâzım. Christopher Nolan ayarında bir yönetmenin gelip film çekmesi lâzım bu şehirde… Bu şehrin hakkı ancak öyle verilir.
Lâfı hiç uzatmadan söyleyeyim, sinema salonundan gerçekten büyük bir moral ve sinir bozukluğu ile çıktım. Nereden başlasam, nasıl anlatsam bilmiyorum. Bir filmde her şey bu kadar mı olmamış olur… Liam Nesson gibi bir oyuncu ve İstanbul gibi bir şehir nasıl harcanır merak ediyorsanız buyurun izleyin.
Yahu bu nasıl bir İstanbul, Allah aşkına, her dakika gözümüze gözümüze sokulan Türk bayrakları olmasa bu şehrin İstanbul olduğuna kim inanır. Tamam siz Avrupalı ve Amerikalıların oryantalist manyağı olduğunu biliyoruz ama o kadar da değil ya. O taksiler, o dolmuşlar, o polis arabaları hangi yıldan kalma? İstanbul’daki polislerin altında Mini Cooper falan var artık. İstanbul yalnızca Kapalıçarşı ve Eminönü’nden mi ibaret?
Ayrıca o itici final sahnesi de neyin nesidir? Oh be dünya varmış, o iğrenç İstanbul’dan kurtulduk, modern insanlarla dolu, güneşli memleketimizde milkshake’lerimiz yudumlayalım. İstanbul’da çaydan başka içecek yok zaten. Biz ne bilelim milkshake nedir? Biz zavallı bir üçüncü dünya ülkesiyiz zaten.
Bir tek finaldeki hamam sahnesini beğenmiştim ama Bryan ve Murad arasındaki son diyalog beni yeniden çıldırttı. Yine de kendimi tutup filmin sonunu söylemeyeceğim ama o kadar çok alt metin var ki o son diyalogta… Çok afedersiniz Amerika’da bu filmi izleyen bir sürü dünyadan haberi olmayan insan… Ne düşünmesin?
(10 Ekim 2012)
Gizem Ertürk
11. Uluslararası PERA FEST programında sinema sanatının üç önemli ismi yer alıyor. Festival, büyük usta Antonioni’nin doğumunun 100. yılını retrospektif bir seçki ile anıyor. Programda, ustanın Bir Aşk Hikayesi, Kızıl Çöl, Blow-Up, Zabriskie Point, Oberwald’in Gizemi, Bir Kadının Tanımlanması adlı ünlü yapıtlarının yanısıra, Çin (Chung Kuo) adlı dört saatlik belgeseli yer alıyor. Festival çerçevesinde, ünlü Macar yönetmen Istvan Szabo ile bir söyleşi de var. PERA FEST’in bu yılki film gösterileri arasında, Derviş Zaim’in geleneksel sanatlarımızdan esinlendiği üçlemesi, 
Geçtiğimiz haftalarda 
Antalya Büyükşehir Belediyesi ve Antalya Kültür Sanat Vakfı işbirliğiyle düzenlenen 
James Marsh’ın yönettiği ve Clive Owen, Andrea Riseborough, Gillian Anderson ile Aidan Gillen’ın oynadığı Gölgede Dans (Shadow Dancer), 05 Ekim 2012’de Tiglon Film dağıtımıyla Bir Film tarafından vizyona çıkarıldı.
Steven Soderbergh’in yönettiği ve Matthew McConaughey, Channing Tatum, Alex Pettyfer ile Olivia Munn’un oynadığı Striptiz Kulübü (Magic Mike), 05 Ekim 2012’de Pinema Film dağıtımıyla Pinema Film tarafından vizyona çıkarıldı.
M. Çağatay Tosun’un yönettiği ve Mehmet Birkiye, Berrak Kuş, Hakan Gerçek ile Yaren Aynuz’un oynadığı Derin Düşün-ce, önümüzdeki aylarda Yedi Film tarafından vizyona çıkarılıyor.
Serdar Akar’ın genel yönetmenliğini üstlendiği 
Bu yıl 11.si gerçekleşen Uluslararası PERA FEST, 02 Ekim’de ana programını uygulamaya başlıyor. Etkinlikler Ekim ayının 16’sına dek sürecek. Displinlerarası yaklaşımıyla İstanbul’un diğer festivallerinden farklı bir kimlik kazanan ve çok kültürlülük temasını öne çıkaran PERA FEST’in bu yılki programında, günümüz yaratıcı endüstrileri içinde öncülüğü tartışılmayan sinema sanatına ilişkin çok sayıda etkinlik yer alıyor. Bunlar arasında, İstanbul İtalyan Kültür Merkezi işbirliği ile düzenlenen Antonioni Retrospektifi ve Sevmek Zamanı gösterimi öne çıkıyor.