Bir dönem Türkiye’sini anlatırken, “Her on yılda bir darbe ile siyasal iktidarların sonu gelir” denirdi. Kimsenin ses çıkarmadığı bu tanımlama, ister istemez herkesin zımnen de olsa kabul ettiği bir gerçekti.
Özellikle 60’lı yıllarda bir tür “erken kalkan darbe yapar” çabası ile yüz yüze kaldık. Kimi bilinen, kimi kamuoyuna yansımadığı için gündemi pek meşgul etmeyen bu darbecik ve/veya darbe girişimleri söz konusuydu. Madem bu kadar kolaydı darbe yapmak, ne duruyorduk ki! Biz de yapardık.
Sinemanın böylesi işlenebilir, düş ve düşünce geliştirmeye açık konuları işlememesi kaçılmazdı… Ancak düne kadar askeri vesayet (bir de darbecilerin kendilerini korumak amaçlı yasaklar koymaları) nedeniyle bu konu üzerine, bu çerçevede gidilemedi. Artık askeri vesayet kalmadığı, asker korkusunun da tarihin karanlık sayfalarına atıldığı günümüzde, öylesine ortaya atılan öykülerin hayata geçmesi gerekirdi… Geçti de.
Mizah mı yoksa?
Öyküsü ilginç olmakla birlikte, yönetmenin sinema diliyle doğru orantılı bir durağanlık söz konusu… Korku geçtiğine göre, oyunculardaki “acaba, yönetmen bir şey mi diyecek” tedirginliğinin ne nedenini bulabildim ne de anlamlandırabildim.
Darbe yapmaya soyunan bir takımın, İstanbul’daki uzantıları, darbe anonsunu İstanbul Radyosu’ndan da yapmak isterler. Tek cümleyle özetlenebilse de alabildiğine işlerliği olan güzel bir konu… Ancak akmıyor. İzleyicinin yorumuna açık bırakılmış noktaları bir tarafa bırakırsak, sinemacıların kendi aralarında dedikleri “soğukkanlı geçiş” bile yeterli kalmıyor.
Başarıya gelince sıra…
Anons, 75. Venedik Film Festivali kapsamında İtalyan Ulusal Gazeteciler Birliği ve Venedik Güzel Sanatlar Akademisi’nden “Yenilikçi sinematografisi, şaşırtıcı derecede iyi ayarlanmış anlatımıyla yeni bir Akdeniz komedisi yaratıyor” gerekçesiyle, En İyi Akdeniz Filmi ödülüne layık görüldü.
Mahmut Fazıl Coşkun’un sakin sinema dili, konunun kendi gerilimini öne çıkarıyor. Bir şeyler olacak, olmalı… ama ne? Durağan kamera, alabildiğine mimiksiz ve abartısız oyuncular… Saatler geçiyor, gün ağarmak üzere ama hâlâ sorunlar var çözülmesi gereken; yani heyecan dorukta. Siz izlerken tırnaklarınızı kemirmiyorsunuz meraktan, ama onlarca soru işareti uçuşuyor gözlerinizin önünde…
Anons, yönetmen Mahmut Fazıl Coşkun, oyuncular Ali Seçkiner Alıcı, Tarhan Karagöz, Murat Kılıç, Şencan Güleryüz…
(11 Ekim 2018)
Korkut Akın