Erdoğan Kar’ın yönettiği Kadife adlı filmde Kadife’nin Bayram Amcası olarak rol alan, Samsun Sanat Tiyatrosu’nun başarılı ismi Yavuz Akçay, 07 Eylül 2011 Çarşamba günü hayatını kaybetti. Beyin kanaması geçiren sanatçı 5 aydır tedavi görmekteydi. Yavuz Akçay’ın rol aldığı Kadife’nin ilk gösterimi 17 – 25 Eylül 2011 tarihleri arasında düzenlenen 18. Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali Uzun Metraj Film Yarışması kapsamında yapılacak. Cenazesi 08 Eylül 2011 Perşembe günü öğle namazını müteakip Erzurum’da toprağa verilen merhuma tanrıdan rahmet, kederli ailesine sabırlar dileriz.
Yavuz Akçay’ı Kaybettik yazısına devam et
68. Venedik Film Festivali’nde, büyük ödül olan Altın Aslan’ı, yönetmenliğini Alexander Sokurov’un yaptığı Faust filmi kazandı. Faust, aynı zamanda Sokurov’un, 4 filmlik serisinin de son filmi. Goethe’nin klâsik eseri Faust’un serbest bir uyarlaması olan film, Sokurov’un Hitler’i anlattığı Molokh, Lenin’i anlattığı Telec ve Japon İmparatoru Hirohito’yu ana karakter yaptığı Solnzte filmlerindeki mutsuz ve tehlikeli insanlara dair incelemesinin son halkasını oluşturuyor. Festivalin ana yarışmasında toplam 23 film yarıştı. (Haber: Serpil Boydak.)
Özcan Alper’in yönetmenliğini üstlendiği 
İlk kez 2000 yılında düzenlenen ve 12.si 16 – 18 Eylül 2011 tarihleri arasında gerçekleştirilecek olan 
mahkemede iş buluyor. Orada dıştan bakınca kuralcı ve sert görünen Albert Kessner de var. Albert, Goethe’nin kaderini değiştiriyor. İşte duygu yüklü Wilhelm Jarusalem’le arkadaş olan Goethe, dansta ilk aşkı güzeller güzeli Lotte’yle karşılaşıyor. Lotte, bir yıl önce annesi öldükten sonra yoksullaşan kalabalık ailesinin annesi olmuş. Babasının tek umudu, nüfuzu ve çok parası olan Albert’le kızını evlendirebilmek. Ya aşk? Birbirlerine vurulan iki genç, doyasıya aşklarını yaşarken hayatın gerçekleri öne çıkıyor ve kaderleri bir yere savuruyor onları. Bir de Wilhelm var. O da evli bir kadına aşık oluyor ve kadın kocasını terk etmediği için melankolinin içine düşüyor, intihar ediyor. Albert’in, Goethe’yle Lotte’nin aşkını fark ettikten sonra her şey değişiyor. Goethe de Wilhelm gibi melankoliye düşüyor. Albert’le düello yaptıktan sonra hapse düşen Goethe, hücresinde Wilhelm’in intiharının etkisinde kalarak “Genç Werther’in Acıları”nı yazıyor ve Lotte’ye yolluyor. İntihar etmek istese de başaramıyor. Ama, kitap çıktıktan sonra gençler arasında ilgi görüyor ve genç intiharları artıyor. Lotte ona beraber yaşlanmayı veremiyor ama ünlü yazar olmasına katkıda bulunuyor. Aşk fedakârlık değil miydi? Lotte, Goethe’ye “Werther” diyor. Lotte ve aşkı, Goethe’ye çok şey katmış. 
Münih’te 1967 yılında doğan Alman yönetmen Philipp Stölzl, Almanca afişinde Goethe’nin adının sonuna ünlem ekleyerek seyirciye kuşku veriyor. Bu gerçek Goethe mi, yoksa yönetmenin Goethesi mi? 2010 yapımı 
Yönetmen Stölzl, bu filminde aşkın coşkusunu ve melankolisini görsel anlamda perdeye yansıtabilmiş. Filmde Goethe’nin romantizmi baştan sona hissediliyor. Dönemde inandırıcı yansıyor. Ekonomik sıkıntılar ve nüfuzlu olmak her dönemde var. Ama aşk ve şiir bambaşka. Eski zamanlarda kadınları birkaç dizelik şiir büyülüyormuş. Lotte, belki de Goethe’ye şiirleri için aşık olmuştur. Bir de mekânlar var. Kameraman Kolja Brandtın sinemaskop görüntüleriyle yansıyan sokaklar ve caddeler de inandırıcı bir atmosfer yaratıyor filmde. Filmde o sokaklar, caddeler ve binalar sette kurulmuş dekorlarla yansıdığı halde. İç mekânlar da çarpıcı. Özellikle de Lotte ve ailesinin evi. Yönetmen ışık düzenlemelerini de dönemin ruhuyla buluşturabilmiş. Bir kostüme ve dönem filmi olmasına rağmen film hayli akıcı. Kendinizi Goethe’nin coşkusuna bırakıyorsunuz. Besteci Ingo L. Frenze’nin piyano ve çello tınıları da Goethe’nin ruhunundan çıkanlar gibi. Filmdeki tüm oyunculuklar etkileyici, özellikle genç oyuncular perdede ışık saçıyorlar.