Sadi Bey’in Twitter Günlükleri:

Bir festival daha geldi geçti. Bence 17. Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali, En İyi Yönetmen, En İyi Kadın Oyuncu, En İyi …

… Sanat Yönetmeni ödülleri verilmeyen bir festival olarak tarihe yazıldı. Çünkü bu dallarda 2’şer kişiye ödül verildi, dolayısıyla “En …

… İyi”lerin kim olduğu bu dallarda meçhûl. Diğer bir zaaf da koskoca Berlin Film Festivali’nde birinci olmuş “Bal”ın yarışmaya …

… kabûl edilmesi. Dünyada birinciliği onaylanmış “Bal” yarışmaya kabûl edilmeyip özel bir gösterimle onurlandırılmalıydı. Çünkü filmin …

… Berlin’de aldığı ödül o kadar büyük ki, beğenmeyenler bile filmin beğenilmediği açıkça söyleyemiyor. “Bal”ın Berlin’deki büyük başarısı diğer filmleri ezdi.

Adana Altın Koza’da bir kez daha ispatlandı ki bizim filmcilerimiz hakikaten hoş adamlar. Reşatbey Arıplex Sineması’nda film seyretme …

… öncesinde, af buyrun tuvalete -kibarcası lavobaya- girdim, vücudumdaki sıvı ifrazatı def-i hacette bulunuyorum. Tam burnumun …

… önündeki mini ekranda 08 Ekim’de gösterime girecek bir korku filminin fragmanı dönüyor. Tam burada filmcilerimizin “hoş” dediğim …

… vasıflarını hatırladım. Malûm filmin basın dokümanları şu tweet’i yazdığım ana (28 Eylül) kadar henüz basına ulaştırılmamıştı. Ondan sonra da …

… filmcilerimiz şikâyette bulunurlar, yok efendim basın filmleri iyi tanıtamıyor, yok efendim basın seyirci ilgisini sinemalara yönlendirmede …

… yetersiz kalıyor, vs, vs, diye. Önce siz hele bir yeterli kalın, sonrası Allah kerim.

Altın Koza’nın en iyi tarafı “Ağlayan Çayır”ın ünlü yönetmeni Theo Angelopoulos’un Adana’ya gelmesiydi. Sabah 11:00’de fotoğraf …

… sergisini açtı, öğleden sonra Belediye Tiyatro Salonu’nda söyleşide bulundu. Söyleşiden çıkınca Sine-Sen’den arkadaşlar serginin …

… nerede olduğunu sordular, tarif ettim. Ertesi sabah “Abi, söyleşiden sonra 16:45 gibi sergiye gittik, kapalıydı” dediler. Olaya iyi …

… tarafından bakarsak kapısında “Adana Büyükşehir Belediyesi 75. Yıl Sanat Galerisi” yazan salonda görev yapan belediye çalışanları …

… maşallah mesailerinden kaytarmıyorlar, 16:30’a kadar bekliyorlar. Her ne kadar günlerden Cumartesi, aylardan Eylül, yıllardan 2010, …

… yüzyıllardan 21. yüzyıla girmiş olsak da, tatil günü olan Cumartesi günü Belediye herhalde çalışanlarına fazla mesai vermiyor ki, o özel ve …

… erken saatte perdeyi kapatıp gitmişler. Aferim, aferim. 75. Yıl Sergi Salonu’nun bulunduğu bina o yörede bulunan eski bir otelin ….

… balo salonuymuş, otel rahmetli olmuş, balo salonunu sergi salonuna dönüştürmüşler. Aferim, aferim. Festivalin ödül töreninde ilk …

… Yılmaz Güney atışını Nur Sürer yaptı. Festivalde adına ödül konulmuş olsa da hiçbir filminin gösterilmemiş olmasını kınadı. Güney, …

… Adanalı olduğundan doğal olarak yoğun alkış alınca, peşinden sahneye çıkan -neredeyse herkes- Yılmaz Güney’i andı. Her yıl Altın …

… Koza’da Yılmaz Güney filmlerinin gösterilmesi tabiki iyi olur. Gelgelelim İstanbul Beyoğlu Sineması’nda geçtiğimiz aylarda düzenlenen…

… Yılmaz Güney Filmleri Haftası’na sevgili sinemaseverlerin ilgi göstermemesi de bir tuhaf. Kâğıt üzerinde veya mikrofon önünde alkış …

… almak için her önüne gelen bahsediyor ama neticede ünlü “Sürü” yeniden vizyona girdiğinde istenen sonuca ulaşılamıyor. İrfan …

… Atasoy’a röportaj için bir TV.den gelmişler, “Beyanat verdim, ‘Türkiye’de Atatürk’ü ve Yılmaz Güney’i kimse silemez’ dedim” diyor.

Adana Büyükşehir Belediye’sinin yapmakta olduğu 2 adet kültür merkezi inşaatı varmış, başkan vekili Zihni Aldırmaz birisine Yılmaz Güney …

… adının verileceği sözünü verdi. Festivalde gösterim mekânlarının elden geçirilmiş, olması memnuniyet vericiydi. Açılış töreninin …

… yapıldığı Belediye Tiyatro Salonu, Reşatbey Arıplex, Cemalpaşa Arıplex ve Metropol Sinemaları maşallah pırıl pırıldı. Sinema …

… yöneticilerine, sürekli seyircilerinin festivale ilgilerinin nasıl olduğunu sordum. “Vallahi abi, ilk gün gelen 900 kişinin …

… içinde bizim sürekli seyircilerimizden 7 – 8 kişi vardı.” dediler. Son yıllarda iyice suyu çıkan film festivallerinde sinema sektörü …

… kendi çalıp, kendi mi oynuyor, nedir?

(30 Eylül 2010)

Sadi Çilingir

sadicilingir@sadibey.com

“Yedek Polisler”, New York Polis Departmanı’nda, ‘astarı yüzlerinden pahalı’ iki ‘yıldız’ kanun uygulayıcısı devre dışı kaldığında sokaklara çıkan ve bu işe taban tabana zıt görünmelerine karşın, çağın en büyük soygunlarına olanak sağlayan ‘para yönetimi’nde ünlü bir ismin peşine düşen, görebileceğiniz en tuhaf ikili. Will Ferrell, sürekli çalıştığı yönetmen Adam McKay ile oluşturduğu ‘kontrollü edepsizlik’ diyebileceğimiz güldürü anlayışını, sıkı yumruklarından ve bir sahnede ‘estetiğinden’ yararlandığı Mark Wahlberg’ü kadroya dâhil ederek tekrarlıyor. Seyircinin sıkılmasına asla izin vermeyen teknik kadro, gerçekçi aksiyon sekanslarıyla “vay vay vay!” nidalarına yol açan filmde, ‘kapitalizm prensleri’nin ABD devleti ve vatandaşlarına (dolaylı olarak bizlere de) hangi uçuk rakamlara mal olduklarını son jeneriklerde gayet net aktarıyor.

“Kavşak”, birbirine temas eden acılar ve mutsuzluklarla örülü dört hikâyede, karakterlerin aralarında iletişim kurmaları ile birlikte umudun yeşermesini, dingin ve gereksiz diyaloglardan kaçınıp olabildiğince görüntü diline yaslanarak sunuyor. Eğer olasılıklarla ilgili düşünmeye başlarsanız gedikler bulabileceğiniz öykü yapısına takılmadan, bazen hafif ‘düşmeler’ yaşansa da oyuncu performanslarından ve dokuyla tamamen bütünleşen müzikten çok zevk alarak seyredebilirsiniz. Benim bir filme verdiğim değerin ölçüsü son zamanlarda daha belirgin: Eğer en az bir sahnede ağdalı numaralar çekmeden, samimi biçimde yanağımdan yaşlar süzdürmeyi başarmışsa eğer, evet, ‘benim filmimdir’… “Kavşak” gibi!

“İyi Yürek”, tüm dünyası, sigaranın, alkolün ve nobranlığının, huysuzluğunun, sınırlı sayıda müdavim müşterilerinin arasında sıkça kalbinin teklediği bar olan yaşlıca patronun, bu dünyadan gitmesi gerektiğine inanarak bileklerini kesmiş genç evsizle karşılaşıp onun ‘temiz’ kalbini keşfetmesi ve ikisinin (ve herkesin tabii) ‘kocaman bir şaka’ olan hayatlarını yeniden şekillendirmesi üzerine kurulu. Çok yönlü sanatçı Dagur Kári, içinde bulunduğumuz berbat çağda, bir yavru kediyi asarak öldürmeye varacak kadar dibe vurmuş kötülüğe karşın insan yüreğinin saflığını, gözümüzün içine sokmadan hassas noktalarımıza dokunarak anlatıyor. Sapasağlam bir sinema!

“Baykuş Krallığı Efsanesi”, çarpıcı filmleriyle tanıdığımız Zack Synder yönetimindeki beş yüzün üstünde sanatçının, baykuşlara dair dünyada, anatomik gerçekçiliği hareket estetiğiyle birleştirerek, efsanelere dair klâsik temaları yinelediği ve fakat ‘karanlık bir film duygusu’nun daha ağır bastığı 3D animasyon / serüven. 13 yaş altı çocuklar için ürkütücü olabilir.
Uzun eleştiri için tıklayınız.

ÖNEMLİ: 21 yıldır bu ülkeden para kazanan Warner Bros. Türkiye’nin yetkilileri, ‘küçük hesaplar’ yaparak, orijinal seslendirme ile izlemenin sinefiller için şart olduğu filmi silme dublajlı vizyona çıkararak, bu ülke seyircisine ne kadar değer verdiklerini gösterdiler! Üstelik bazı sözlerin hiç anlaşılmadığı berbat bir seslendirme söz konusu. Bu “inadım inat” tavırlarını kınıyor; filmin tanıtımlarında sundukları ve neden orijinal izlememiz gerektiğini vurgulayan şu satırları dikkatle okumanızı öneriyorum:

“Oyuncular, canlandırdıkları karakterlerinin çeşitli seslerini taklit ederek Wayne Pashley’ye (üst denetçi ses editörü ve tasarımcısı) oldukça yardımcı oldu; ses ekibi bu sesleri gerçek baykuş sesleri ile harmanlayarak diyalogdan gerçek kuş seslerine kusursuz bir geçiş sağladı.”

“Gerçek baykuşların ve harika oyuncuların seslerini birleştiren Wayne, sizi karakterlere daha da yakınlaştıran ve baykuş dünyası hakkındaki bakış açınızı genişleten bir doku eklemiş oldu,” diyor Nalbandian (yapımcı).

(29 Eylül 2010)

Ali Ulvi Uyanık

ali.ulvi.uyanik@gmail.com