SİYAD – Sinema Yazarları Derneği, Beyoğlu Alkazar Sineması’nın 01 Mart 2010 tarihinde perdelerini kapaması üzerine kamuoyuna hitaben bir bildiri yayınladı. Bildiri şöyle: “Kamuoyunun ve basının değerli mensupları, saygıdeğer yetkililer, Alkazar Sineması izleyicilerine veda etti. Beyoğlu’nda sinemayı simgeleyen kurumlardan birini daha yitirdik. Biz sinema yazarları, Türkiye sinemasının yıllar boyunca kalbinin attığı Beyoğlu’nun ‘sinemasızlaşmasından’ üzüntü ve kaygı duyuyoruz. Sinemanın altın çağlarında İstiklal Caddesi üzerinde görkemli salonların sıralandığı; devasa Türkiye …”
Alkazar Sineması
Siyad üyesi olmasam da sinema yazarlığına bulaşmış biri olarak, Siyad’dan şaşırmadığım türden konservatif bir açıkama gelmiş… Dürüst konuşacağım, salonun içinde bulunduğu zorluklar beni pek ilgilendirmiyor. Karanlıkta bile yeterince parlak olmayan projeksiyonu, yarım saat oturunca belinizi presleyen koltukları, bir kere temiz görmediğim bakımsız tuvaleti ve bence en önemlisi bahşiş vermeyince terbiyesizlik eden yer göstericileri ile bir sinema, hangi tarihe tanıklık etmiş olursa olsun ya kendine çeki düzen vermeli ya da kapanmalıdır. Bu sebeplerle, yıllardır gitmediğim bir salon haline geldi Alkazar.
Tüm o saydığınız negatifliklerin, sizi “pek de ilgilendirmeyen” (!) salonun içinde bulunduğu maddi zorluklarla âlâkalı olduğunu hiç aklınıza getirmediniz mi acaba?. İstanbul’da sadece sanat filmleri gösterimleriyle ayakta kalmaya çalışan nadide bir sinema siz ve sizin gibi düşünenler yüzünden maalesef kapanmak zorunda kaldı. Parlak projeksiyonu ve üstün hizmetleriyle lüks sinema salonlarında bol bol Recep İvedik izlersiniz artık konfor ve keyifle.