Arka Pencere Dergisi, Jack Sparrow’un Koluna Giriyor

Arka Pencere Dergisi, 81. sayısında, Karayip Korsanı Jack Sparrow’u kapağına taşıyor. Tunca Arslan, Trendeki Yabancı köşesinde, haftanın filmlerinden Türkan vesilesiyle, cüzzamı ele alan 1963 yapımı İran filmi Kara Ev’i hatırlıyor. Vizyon filmleri eleştirileri arasında Karayip Korsanları: Gizemli Denizlerde, Kadın İsterse, Başka Bir Yerde, Türkan, İhanet, Beastly, Şov Bizınıs ve Misafir yer alıyor. Derginin 82. sayısı, her sayıda olduğu gibi bir Alfred Hitchcock alıntısıyla nihayete eriyor: “İngiltere’de çalışmak doğal içgüdülerimi geliştirmemi sağladı, sonra da yeni, çizgi dışı fikirler uygulamama yardımcı oldu.”

  • Basın Bülteni
  • Web Sitesi
  • Yüksek çözünürlüklü kapak fotoğraflarına haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Arka Pencere Dergisi, Jack Sparrow’un Koluna Giriyor yazısına devam et
  • Paris’te Nefes Kesen Kovalamaca

    Zor Hedef (A Bout Portant)
    Yönetmen: Fred Cavaye
    Senaryo: Fred Cavaye-Guillaume Lemans
    Müzik: Klaus Badelt
    Kurgu: Benjamin Weill
    Görüntü: Alain Duplantier
    Oyuncular: Gilles Lellouche (Samuel), Roschdy Zem (Sartet), Gerard Lanvin (Werner), Elana Anaya (Nadia), Mireille Perrier (Fabre), Claire Perot (Yüzbaşı Susini), Adel Bencherif (Luc), Gregoire Benoit (Jaffart)
    Yapım: Gaumont-LGM-TF 1 (2010)

    Kirlenmiş polislere sert eleştiri getiren “Zor Hedef” filminde yönetmen Fred Cavaye, ilk filmi “Aşk Uğruna”daki gibi kadınını kurtarmaya çalışan bir erkeğin maceralarla dolu anlarını gerilimli bir hikâyeyle anlatıyor.

    Orijinal adı “Yakın Mesafede” anlamına gelen 2010 yapımı “A Bout Portant – Zor Hedef”, 1967’de Fransa’nın kuzeybatısındaki Bröton bölgesinde bulunan ve sloganı “güvenli yaşa” olan Rennes şehrinde doğan Fred Cavaye’nin ikinci uzun filmi. Aslında filmin Fransızca adı, filmin anlattıklarıyla buluşuyor. Yönetmen, bu filminde polislerin içişlerine bakıyor ve kirlenmiş polislere sert eleştiri getiriyor. Yönetmenin ilk filmi, 2008 yapımı “Pour Elle – Aşk Uğruna”ydı. Yönetmenin bu iki filminindeki ortak noktasaysa, erkeğin, zor durumdaki kadınını kurtarmak için her şeyi denemesi. “Aşk Uğruna”, Paul Haggis’in yönetmenliğinde “The Next Three Days – Kaçış Planı” adıyla Hollywood’a da uyarlanmıştı.

    Karışık işler…

    Hastanede hastabakıcı olarak çalışan Samuel Pierret, İspanyol Nadia’yla evli. Nadia, hamile ve bir buçuk ay sonra kız bebeklerini doğuracak. Samuel, hemşirelik sınavına hazırlanıyor. Bu sade hayat yaşayan iki insanın dünyasına, gangsterler ve polisler giriyor ve her şey birdenbire nefes kesici bir gerilime dönüşüveriyor. Soygun yapan namlı hırsız Hugo Sartet, gecenin içinde birilerinden kaçarken motosikletin ona çarpmasıyla gözlerini Samuel’in çalıştığı hastanede açıyor. Ardından olaylar peş peşe geliyor ve Samuel’le eşini bir kaosun içine sürüklüyor. Sartet’nin soygundaki arkadaşları, Samuel’in evine ani baskın yapıp Nadia’yı kaçırıyorlar. İstedikleriyse, Samuel’in Sartet’yi üç saat içinde hastaneden çıkarması. Cinayet masasının şefi Fabre, Sartet vakasını alıyor ve seyirciler için de gizemli ve nefes kesen macera ve aksiyon da başlamış oluyor. Bu basit bir soygun vakası değil, ucu sivil polis şefi Patrick Werner’e kadar uzanıyor. Filmdeki aksiyon ve gerilim sahnelerinin gerçekten çarpıcı olduğunu belirtmeli. Samuel’le Sartet’nin Paris’in caddelerinde kaçış sahneleri hemen fark ediliyor. Öncelikle Samuel’in, Paris metrosunun tünellerinde polisten kaçışı tam anlamıyla heyecan veren aksiyon anlarıydı. Samuel’in, Sartet’nin götürdüğü Seine Nehri’nin sağ yakasında bulunan 10. bölgedeki Strasbourg Bulvarı üzerindeki dairede yaşanan anlar insanı gerçekten nefes kesici gerilime sürüklüyor: Sartet, banyoda kanlarını temizlerken, Samuel’in şef Fabre’ı cepten arayışı, adrese Werner ve sivillerinin gelmesi ve sonra da kaçıp kovalamacanın başlaması. Bu dünyada belki de Hollywood’la sinema anlamında başabaş gidecek şimdilik Fransız sineması görünüyor gibi.

    Hitchcock ve Melville ruhları…

    Sol ruhlu Le Monde Gazetesi’nin sinema eleştirmeni Jacques Mandelbaum, bu film için “çifte çile” demiş ve filme olumlu yaklaşmış. Gazete bu filmde, sadistçe Hitchcockyen bir geriliminin yanında, bulanık bir Jean-Pierre Melvilleyen ahlâkçılığını görmüş. Ilımlı sağcı haftalık Fransız haber dergisi Le Point bu film için, “yakın mesafeden kısa mesafe” diyerek filmi yerden yere vurmuş. 1967 Frankfurt doğumlu Alman besteci Klaus Badelt’in fonda duyulan gerilimli müzikleri de nefes kesiyor. Bu müzik, kafanızın içinde dolaşarak duvarlara çarpıyormuş gibi insanı hayli irkiltiyor. Öncelikle metrodaki kaçıp kovalamaca sahnelerinde. Kameraman Alain Duplantier’nin sinemaskop çerçeveleri, seyirciyi atmosferin içine alıyor. 1972’de, Aşağı Normandiya’nın önemli şehirlerinden Caen’de doğan Gilles Lellouche, buralara uğramayan 2004’te yönettiği ve olumlu eleştiriler aldığı mizahi tarafları da olan “Narco” filminde başrolü Guillaume Canet’ye vermişti. Narkoplepsi hastalığını anlatan film, gerçekçi taraflarıyla öne çıktığı belirtilmiş. Narkoplepsi, gece uykusu yeterince alınsa dahi gündüz uykusuzluk çekme anlamına geliyor. Lellouche, 2007’de Marc Gibaja’nın “Ma Vie n’est pas une Comédie Romantique – Senden Başka” filminde güzel Marie Gillain’le iyi bir ikili oluşturmuştu. 1965’te Paris’in kuzeybatısındaki Gennevilliers banliyösünde doğmuş heyecan verici oyunculardan Fas kökenli Roschdy Zem, bu filmde oyunculuk gösterisi yapmış. Sanki bir adım geriye çekiliyor ve oyunculuğunun tadını çıkartıyor bu etkileyici oyuncu. Zem, 2006’da başrolü muhteşem Cecile de France’la paylaştığı “Mauvaise Foi – Kötü Niyet” filmini de yönetmişti.

    (27 Mayıs 2011)

    Ali Erden

    sinerden@hotmail.com

    Çelik Yumruklar

    Shawn Levy’nin yönettiği ve Hugh Jackman, Evangeline Lilly, Dakota Goyo ile Anthony Mackie’nin oynadığı Çelik Yumruklar (Real Steel), 07 Ekim 2011’de UIP Filmcilik dağıtımıyla UIP Filmcilik tarafından vizyona çıkarıldı.
    Filmde Hugh Jackman, 2,5 metre boyunda 900 kiloluk robotların ringlere çıkmasıyla ünvan kazanma şansını kaybeden dövüşçü Charlie’yi canlandırıyor. Artık küçük çaplı bir organizatör olan Charlie, bir yer altı boks ringi için hurda metalden kalitesiz robotlar yaparak geçimini sağlamaktadır. Charlie dibe vurunca, oğlu Max’le yarışacak bir yarışmacı yapıp eğitmek için birlik olur.

  • Basın Bülteni
  • Fotoğraflar
  • Web Sitesi
  • Fragman
  • IMDb
  • Ali Erden Yazıyor
  • Diğer basın bültenlerine haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Çelik Yumruklar yazısına devam et
  • Halil Ergün ve Ahmet Mümtaz Taylan… Her İkinize de Türkiye ve İslâm Âlemi Adına Teşekkür Ediyorum!

    Önceki haftanın ortalarında, ülkemizin kültür ve sanat arenasında uzun yıllardır eşi ve benzeri görülmemiş nitelikte, “şık” bir olay gerçekleşti.

    Söz konusu gelişmeden haberdar olur olmaz, ayrıntılarını birazdan anlatacağım bu onurlu çıkışı gerçekleştiren her iki sinema sanatçımızı da -fazlasıyla hak ettikleri- bir sevgi yazısı üzerinden taçlandırma arzusuyla kıpır kıpır atmaya başladı yüreğim… Heyhat, aynı günlerde bünyemde baş gösteren yüksek tansiyon atağı ve hastanelik oluşum nedeniyle, geçen haftaki sinema sayfamı zorunlu olarak iptâl ettim. Dolayısıyla, Halil Ergün ve Ahmet Mümtaz Taylan’a -aslında bir hafta önce gerçekleştireceğim- “saygı duruşu”nun yayını da bu hafta sonuna kaldı.

    Konu özetle şudur:

    Çağdaş İtalyan sinemasının Türk ve İslâm karşıtlığı noktasında bilinci en kirli, en nefret dolu ve en utanmaz yönetmenlerinden biri olan Renzo Martinelli, geçtiğimiz aylarda “11 Eylül 1683” (September Eleven 1683) adını taşıyan bir film yapmaya karar vermiş. Özellikle Türk tarihi ve İslâm dinine ilişkin tarihsel konulara pek meraklı olan bu faşist sinemacı, henüz oyuncu seçimleri süren yeni projesinde 15’inci yüzyılda yaşamış ünlü bir İtalyan rahip, Venedikli Capuchin keşişi Marco d’Aviano’nun (1631 – 1699) hayatının çevresinde dönen bir hikâye anlatmaya soyunmuş. Hikâyenin içinde, Osmanlı Devleti’nin 1683′de gerçekleştirdiği İkinci Viyana Kuşatması da çok önemli bir yer tutacakmış.

    Martinelli, bu amaçla, filmdeki Türk karakterler gerçekten Türk olsun ve fiziksel benzeşlikler / diyaloglar perdede sırıtmasın diye, kuşatma döneminin iki önemli simâsı, Osmanlı Sultanı 4’üncü Mehmet ile Kırım Hanı Murat Giray karakterleri için ülkemiz sinemasının iki değerli sanatçısına yazılı birer teklif göndermiş. Sultan 4’üncü Mehmet’i canlandırması isteğiyle sinemamızın usta oyuncusu Halil Ergün’e, Kırım Hanı için de özelikle son yıllarda rol aldığı sinema filmleri ve televizyon dizileriyle müthiş bir çıkış yakalayan Ahmet Mümtaz Taylan’a…

    Kültürüne, dinine ve tarihine karşı akıl almaz bir yabancılaşma içindeki Türk sanatçılarının dış dünyadan gelen böylesi iş teklifleri karşısındaki tepkileri, genel olarak en başından itibaren bellidir. Çoğu aktör ve aktristimiz, kendisine uluslararası sanat piyasasında hafiften bir boy gösterme fırsatı sağlayacak olan bu tür projelere, önüne ardına alıcı gözüyle bakmaksızın balıklama atlar. Yeter ki adı jeneriklerde bir kaç yabancı sinemacıyla birlikte geçsin diye… Bu tür çok uluslu filmlerde de Türkiye, Türkler ve İslâm, batılı sanatçıların bilinçaltlarına kolay kolay silinmemecesine kazınmış olan yoğun önyargılar eşliğinde ele alındığından dolayı, batı sinemasının tarihi, Türk oyuncularının birbirinden rezil hikâyelere meze yapıldıkları bir sürü talihsiz örnekle doludur. Pek az istisnâ haricinde, içinde bizden unsurlara yer veren yabancı filmlere mutlaka kötü karakterli birer figür olarak dahil edilen Türkler, bu kategorideki düzinelerce yakın tarihli yapımda, yine bizzat bizim “Belki bir fırsat doğar da dış piyasaya açılırım” diye düşünen naif sanatçılarımız marifetiyle canlandırılmıştır.

    İşte, 1948 – Cesano Maderno doğumlu Renzo Martinelli de Avrupalı ve Amerikalı sinemacıların büyük bir bölümünde çeşitli düzeylerde hissedilen bu Türkiye – Türklük alerjisine en fazla sahip yönetmenlerden biri; hattâ söz konusu alerjiyi bünyesinde düpedüz nefrete dönüştürmüş şaibeli bir isim… Âdetâ Mussolini dönemi İtalya’sından miras bir ideolojik kalıntıyı andıran bu Hıristiyan fanatiği herifi ve onun saldırgan sinemasını, bundan yaklaşık üç yıl önce, başka bir Kur’an-ı Kerim düşmanı çalışması nedeniyle konuk etmiştim sütunlarıma…

    26 Ekim 2008 Pazar günü bu sayfada yayımlanan “Sinema tarihindeki en ‘İslâm düşmanı film’e destek olmuşuz!” başlıklı yazımda, mâlûm yönetmenin 2006 yılında, İtalyan ve Amerikalı oyuncularla ciddi bir bütçe eşliğinde gerçekleştirdiği “Mücevher Tüccarı” (The Stone Merchant / Il Mercante di Pietre) adlı yapımdan söz etmiş, bazı bölümleri Türkiye’de çekilen bu faşist filme Türkiye Cumhuriyeti Kültür Bakanlığı’nın fütursuzca “çekim izni” vermesini eleştirmiştim. Adam, 2006 yılı ilkbaharında, aralarında Hollywood’un iki büyük yıldızı Harvey Keitel ve F. Murray Abraham gibi sanatçıların da bulunduğu iddialı bir kadroyla ülkemize gelmiş, Kapadokya bölgesinde Türkler’e ve daha da önemlisi İslâm dinine ağzına geleni söyleyen bir film çekmiş; üstüne üstlük de Türkiye’de kaldığı süre boyunca bölgenin mülkî âmirleri tarafından balla börekle beslenip, kendisine şatafatlı kutlamalarda Nevşehir – Uçhisar’ın “altın anahtar”ı sunularak yolcu edilmişti. Hiç kuşkusuz, bunu yapan idareciler özünde kötü niyetli falan değillerdi; onlara bölgede “Türkiye’yi tanıtan (!) bir filmin çekileceği” söylenmiş, onlar da kendilerince hayırlı bir şeyler yapmak için çırpınmışlardı. Üstelik, Keitel ve Abraham gibi iki saygın oyuncunun ekipte bulunuşu da çalışmaları dışarıdan izleyenlere belli bir güven vermekteydi. Ancak, Martinelli’nin çektiği senaryoyu bir bütün olarak, özellikle de ideolojik yapısı itibarıyla doğru düzgün değerlendirme kapasitesinden yoksun kimi bakanlık bürokratlarının olaya, “Aaa ne güzel, yabancı sinemacılar Türkiye’de tarihî ve turistik değerlerimizi sergileyen bir film çekecekler” mantığıyla yaklaşıp, bölgedeki yerel yetkilileri de temelsiz bir iyi niyet çerçevesinde seferber etmeleri yüzünden yaşanmıştı bu kepazelik…

    Türkiye’de yapılan çekimlerden yaklaşık 7 – 8 ay sonra söz konusu film dünya çapında vizyona çıktı, biz de bu hasta ruhlu İtalyan sinemacının ülkemizde nasıl bir hikâye çektiğini hep birlikte izledik. Doğu uluslarına karşı baştan aşağı nefretle bezenmiş, Özellikle de ABD’de yaşanan 11 Eylül 2001 terör saldırılarının kökünü götürüp ta Osmanlı’nın Viyana Kuşatması’na bağlamak gibi akıllara zarar bir saçmalığa imza atan, bu sefil ideolojik önermesiyle de gösterime girdiği bütün ülkelerde -ne mutlu ki- eleştirmenlerin çok sert yorumlarıyla karşılanan bir yapımdı “Mücevher Tüccarı”… Öyle ki filmin yalnızca son 10 dakikasını izleyerek bile, adamın ne kadar azgın bir faşist olduğunu, Türkler’den ve Müslümanlar’dan ne denli nefret ettiğini kendi gözlerinizle görebilirsiniz. Ben de o günlerde -nefret dolu içeriği nedeniyle ülkemiz sinemalarında gösterime bile sokulamayan- bu ucube filmin korsan pazarından bulabildiğim bir DVD kopyasını, “Buyrun, çekimine izin verdiğiniz filmi izleyin” diyerek Bakanlık’taki bazı üst düzey yetkililere göndermiştim.

    Dileyenler, 26 Ekim 2008 tarihinde sayfamızda yayımlanan ayrıntılı değerlendirmeyi aşağıdaki linkten okuyabilirler:

    http://yenisafak.com.tr/Yazarlar/?i=13493&y=AliMuratGuven

    Velhasıl, özellikle Osmanlılar’dan ölesiye nefret eden, bu yöndeki görüşleri ve duygularını filmlerine yansıtmaktan da zerrece çekinmeyen Martinelli, beş yıl önce Türkiye topraklarında sinsice deneyip başarıya ulaştığı bir girişimi, o haddinden fazla gelişkin İtalyan zekâsıyla şimdi bir kez daha tekrarlamaya kalkışmış. O da nedir? Türkler’e ve İslâm’a karşı önyargılarla bezenmiş bir filmde Müslüman – Türk aktörlerini oynatarak filminin inanılırlığını artırmak; eleştirmeye kalkan olursa da “Kardeşim, ben Türk karakterleri yine Türk oyunculara verdim. Adamlar senaryomu okuyup incelediler, anlattıklarımın doğruluğunu onayladılar, sonrasında da gelip gönül rahatlığıyla filmimde rol aldılar. Türkler bile kendilerinin ne kadar vahşi ve barbar bir tarihleri olduğunu kabûlleniyorlarsa, size ne oluyor?” diyebilme fırsatını elinde tutmak…

    Fakat, büyük bir keyifle öğrendim ki ne sinema, tiyatro ve televizyon dünyamızın “koca çınar”ı Halil Ergün, ne de ilk kez Ömer Vargı’nın “İnşaat” filminde yakından tanıyıp o tarihten bu yana beyazperdedeki performanslarını hayranlıkla izlediğim Ahmet Mümtaz Taylan bu zokayı yutmamışlar. Her ikisi de önce senaryonun birer örneğini istetmiş, gelen metinleri dikkatlice okumuş ve ardından “Biz, Türk sanatçısı olarak, tarihimize, kültürümüze ve inancımıza bu denli önyargıyla yaklaşan bir filmde rol almayız” diyerek kendilerine yapılan cazip teklifleri reddetmişler. Özellikle de Ahmet Mümtaz Taylan, kendi çapında bir çakal olan Martinelli’ye öylesine zehir zemberek bir cevap göndermiş ki ondan bir bölümü buraya aktarmamak büyük bir hata olur. Şöyle demiş sevgili Taylan cevabî mektubunda:

    “İkinci Viyana Kuşatması’nın 11 Eylül 2001’de ABD’de olup bitenlerle hiç bir ilgisi ve ilişkisi yoktur. Trajik bir terör saldırısına işaret eden bu tarihi insanların kafalarına iki semavî dinin düşmanlığının tescil edildiği bir dönüm noktası gibi kazımak şeklindeki o çirkin niyetinizden dolayı kendinizden utanmalısınız.

    Çok önem verdiğiniz o projenizi alıp, dilediğiniz bir yere sokabilirsiniz! Böylesine kötü niyetli bir hikâyeyi her şeye rağmen beyazperdeye aktarmayı başarırsanız da eminim ki yeryüzünün dört bir köşesinde yaşayan, her inançtan sorumluluk sahibi ve duyarlı insanlar, sizi yaptığınız bu film için lânetleyeceklerdir.”

    O kadar çok özlemişim ki bir Türk sinema sanatçısından böyle onurlu bir çıkışı duymayı, görmeyi… Muhtemelen, gerek Ergün, gerekse Taylan, faşist Martinelli’nin filminde canlandıracakları Müslüman – Türk karakterler için Türkiye’de çektikleri hiç bir dizi ya da filmde almadıkları ölçüde yüksek bir ücretle taltif edileceklerdi. Fakat, her iki sanatçı da işin bu cephesine prim vermeyerek, olayı bir “meslekî namus meselesi” olarak görmüş ve tereddütsüz reddetmiş.

    Dikkatinizi çekiyorum; bu iki oyuncumuz da ulusal sinema – televizyon piyasasında görüşleri itibarıyla politik yelpazenin “sol” tarafında duran kişiler… Fakat, bizleri bugünlere taşıyan tarihsel mirasa ve “İslâm” gibi birleştirici değerlere sahip çıkmak söz konusu olduğunda, genel geçer politik yargılarını bir kenara bırakıp en azından “kültürel milliyetçi” olabilecek kadar da onurlu bir duruş sergilemeyi başarabiliyorlar.

    İki sanatçının sergilediği bu ayrıcalıklı tavır, ülke olarak son yıllarda içinde umutsuzca yüzüp durduğumuz “karşılıklı politik nefret” konjonktüründe, benim gibi sanat dünyasında barış ve dostluğun peşinde bir yazar için çok değerli… O yüzden de yaşanan sürece ilişkin bu bilgilerin irili ufaklı bütün medya organlarına taşınıp kitlelerle paylaşılmasına hayatî bir önem atfetmekteyim. Çünkü, daha önce de vurguladığım gibi, “ideolojik kamplaşma”nın, günlük politikaya ilişkin sığ partizan yaklaşımların, sanat çevrelerinden Meclis’e, ordudan iş dünyasına kadar hayatlarımızı topyekün esir ettiği bir dönemde, “Biz kendi içimizde birbirimizi kıyasıya eleştirebiliriz, hattâ gerekli olursa birbirimizin ensesine uyarıcı şaplaklar da atarız. Fakat, son kertede hepimiz bu toprakların çocuklarıyız; ülkemize, tarihimize ve bizleri büyük bir ulus yapan kadim kültürümüze sahip çıkmalıyız” tarzı bütüncül bir yaklaşım, Türkiye’nin özellikle kültür – sanat câmiâsında hemen hemen unutulmaya yüz tutmuş durumdaydı. Ergün de Taylan da Mussolini artığı görüşlerini çağdaş İtalyan sinemasına aynen taşımaya çabalayan Martinelli’nin bu pis tezgâhına âlet olmayarak, içinde yaşadıkları toplumu ayrısız gayrısız kuşatıp kucaklayan demokratça bir yaklaşımı, ekmek yedikleri topraklara iyiden iyiye yabancılaşmış durumdaki bazı meslektaşlarına yeniden hatırlatmış oldular.

    Sevgili Halil Ergün, sevgili Ahmet Mümtaz Taylan… Türk sinema, tiyatro ve televizyon dünyasının iki değerli sanatçısı, sanatçılarımız…

    Müslüman bir yurttaş, yanı sıra da bir sinemasever ve sinema yazarı olarak her ikinize de gönülden teşekkür ediyorum. Hiç kuşkusuz ki kendinize yakışanı yaptınız. Ve bu olay da benim belleğimde, bundan sonraki meslek hayatımda sizlere yönelik yargılarımı belirleyen çok değerli bir anekdot olarak kalacaktır.

    Yüce Allah’tan da her ikinizin o kötü niyetli projede rol almayı reddetmeniz nedeniyle -şeklen- yitirdiğiniz yüksek maddî geliri ve prestiji, meslek hayatlarınızda sizlere başka başka vesileler bahşederek, önünüze bundan çok daha bereketli ve görkemli kapılar açarak misliyle iade etmesini diliyorum.

    (Bu yazı, Yeni Şafak Gazetesi’nin 22 Mayıs 2011 Pazar günkü sinema sayfasında aynen yayımlanmıştır.)

    (27 Mayıs 2011)

    Ali Murat Güven
    Yenişafak Gazetesi Sinema Yazarı

    alimuratg@yahoo.com

    Gitmek ve Kalmak Arasında Bir Aşk Hikayesi: Misafir, Bugün Vizyonda

    Halit Ergenç ve Lale Mansur’un başrolü paylaştığı, çekimleri geçtiğimiz Haziran ayında tamamlanan Misafir filmi 20 Mayıs Cuma (bugün) vizyona girdi. Yapımcılığını Volkan Sümbül ve Şebnem Aksoy’un üstlendiği, Ozan Aksungur’un senaryosunu yazıp, yönettiği Misafir filminde ayrıca, Yeşim Ceren Bozoğlu ve Murat Mahmutyazıcıoğlu da rol alıyor. Hayatı boyunca yalnız kalmış ve bu yalnızlığı Paris’te daha da derinleşmiş olan Oktay’la, taşralı bir ev kadını olan Ayşe’nin gizli aşk hikâyesini konu alan filmin galası 18 Mayıs Çarşamba gecesi Nişantaşı City Life Sineması’nda yapıldı.

    Gitmek ve Kalmak Arasında Bir Aşk Hikayesi: Misafir, Bugün Vizyonda yazısına devam et

    Korku Gecesi

    Craig Gillespie’nin yönettiği ve Anton Yelchin, Colin Farrell, David Tennant, ile Toni Collette’nin oynadığı Korku Gecesi (Fright Night), 23 Eylül 2011’de UIP Filmcilik dağıtımıyla UIP Filmcilik tarafından vizyona çıkarıldı.
    Son sınıf öğrencisi Charlie’nin esrarengiz yabancı Jerry ile komşu olduğunda belâ kapısını çalar. Jerry, harika biri gibi görünsede onda bir tuhaflık vardır. Tuhaf şeylere şahit olan Charlie, alışılmadık bir sonuca varır: Jerry, mahallede avlanan bir vampirdir. Doğruyu söylediğine kimseyi inandıramayan Charlie, canavardan kurtulmanın yolunu bulmak zorundadır.

  • Basın Bülteni
  • Fotoğraflar
  • Fragman
  • IMDb
  • Diğer basın bültenlerine haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Korku Gecesi yazısına devam et
  • Devlerin Günahı

    Roland Joffe’nin yönettiği ve Wes Bentley, Charlie Cox ile Olga Kurylenko’nun oynadığı Devlerin Günahı (There Be Dragons), 27 Mayıs 2011’de Özen Film dağıtımıyla vizyona çıkarıldı.
    İspanya’da Opus Dei’ye ait bir araştırma yapan Robert, acılı bir hikâye ile karşılaşır. Hikâye 20. yüzyılın başlarında iki çocukluk arkadaşı Manolo ve Josemaria’nın yollarının ayrılması ile başlamıştır. Josemaria, ailesi ölünce papaz olur. Manolo, cumhuriyetçilerin içine ajan olarak sızar. Aşık olduğu Ildiko cumhuriyetçilerin lideri Oriol ile aşk yaşamaktadır. Cumhuriyetçi çeteler kiliseleri ateşe verip, rahipleri vurmaya başlarlar.

  • Basın Bülteni
  • Fotoğraflar
  • Web Sitesi: 1 / 2
  • Fragman: 1 / 2
  • IMDb
  • Ali Erden Yazıyor
  • Diğer bağlantılara haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Devlerin Günahı yazısına devam et
  • Selim Güneş, Kar Beyaz ile Kanaltürk Klak Sinema Programı’nda

    Genç ve dinamik beyazperde turunun adresi Klak dopdolu bir bölümle karşınızda! Yepyeni filmlerden ilk görüntüler Klak Haber’de. Her şeye rağmen umut edenlerin filmi, Selim Güneş ilk filmi Kar Beyaz’ı Klak’a anlatıyor. Haftanın yenileri, Beastly, Kadın İsterse, Şov Bizınıs ve Misafir, Klak 0 Km’de inceleme altında. Korsanlar Kralı geri döndü, Karayip Korsanları serisinin dördüncü filmi Karayip Korsanları: Gizemli Denizlerde, Klak Arkası’nda yakın markajda. Çok daha fazlası Gizem Ertürk’ün hazırladığı Klak’ta. Klak, her Cumartesi 15:30’da Kanaltürk’te.

  • Kanaltürk Web Sitesi
  • Yüksek çözünürlüklü fotoğraflara haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Selim Güneş, Kar Beyaz ile Kanaltürk Klak Sinema Programı’nda yazısına devam et
  • Reha Erdem ve Filmleri Bu Kez de ABD’de

    Türk sinemasının öncü yönetmenlerinden Reha Erdem ve yapımcı Ömer Atay, Mayıs sonunda ABD’li takipçileriyle buluşacak. Paris Film Festivali, Tokyo Uluslararası Film Festivali ve Tayvan Kaohsiung Film Festivali’nde yapılan Reha Erdem Retrospektifleri’nin ardından, bu sefer de Reha Erdem filmleri ABD’li sinemaseverlerin karşısına çıkıyor. ABD’nin en önemli festivallerinden biri olan Seattle Uluslararası Film Festivali’nin, her sene dünya sinemasından dikkat çekilmesi gereken yönetmenler için oluşturduğu Yükselişteki Ustalar (Emerging Masters) adlı özel bölümüne, bu sene Reha Erdem ve ödüllü filmleri Kosmos ile Beş Vakit davet edildi. Seattle Film Festivali, bu yıl 19 Mayıs – 12 Haziran 2011 tarihleri arasında düzenleniyor.

  • Basın Bülteni
  • Yüksek çözünürlüklü fotoğraflara haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Reha Erdem ve Filmleri Bu Kez de ABD’de yazısına devam et
  • Senem Başak: Gerçek Hayatta Ağır Abi’den Uzak Dururdum!

    Yönetmenliğini Oğuzhan Uğur’un, başrollerini Halil Taşdemir, Senem Başak ve Serhat Turhan’ın paylaştığı Ağır Abi’nin güzeli Senem Başak, “Gerçek hayatta sevdiğim adam için zorlukları göze alırdım ama Ağır Abi’den uzak durmayı tercih ederdim” dedi. Filmde Antepli adındaki bir adama aşık olan Aslı’yı canlandıran Senem Başak, mafya filminde kadın olmanın nasıl bir duygu olduğunu şöyle anlattı: “Koskoca bir griliğin içinde kalmış ufacık bir pembelikti Aslı karakteri. Ama inanın bütüne baktığınızda ilk göze çarpan o pembelik oluyor. Aslı içinde büyüttüğü aşkla, takım elbise giyip silâhlarıyla şov yapan adamların arasından sıyrılıp senaryoya girmiş bir karakterdi.”

  • Basın Bülteni
  • Film hakkında geniş bilgi için tıklayınız.
  • Yüksek çözünürlüklü fotoğraflara haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Senem Başak: Gerçek Hayatta Ağır Abi’den Uzak Dururdum! yazısına devam et
  • Halit Ergenç Kanal D Cinemania’da

    Ömür Gedik’in hazırlayıp sunduğu sinema programı Kanal D Cinemania’da bu haftanın stüdyo konuğu Misafir filminin başrol oyuncusu Halit Ergenç. Sinemanın ve ekranların en beğenilen oyuncularından Halit Ergenç, Misafir filminde oynamayı neden kabûl etti? Canlandırdığı Oktay rolünün en zor yanı neydi? Halit Ergenç’in oyunculuğa ve sanata dair yeni hayalleri neler? Editörlüğünü Fırat Sayıcı’nın yaptığı programda vizyona giren Türkan, Misafir ve Karayip Korsanları: Gizemli Denizlerde filmlerinin fragmanları, sinema haberleri, vs. yer alıyor. Ömür Gedik’le Cinemania her Cumartesi Kanal D’de.

  • Basın Bülteni
  • Yüksek çözünürlüklü fotoğraflara haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Halit Ergenç Kanal D Cinemania’da yazısına devam et
  • Kar Beyaz’a Kazakistan’dan Grand Prix Ödülü

    Selim Güneş’in yönettiği Kar Beyaz, Kazakistan sinemasının en önemli yönetmenlerinden Şaken Aymanov’un anısına düzenlenen, 9. Şaken Yıldızları Uluslarararası Film Festivali’nin en büyük ödülü Grand Prix ödülünü alarak, bu ödüle sahip ilk Türk filmi oldu. Filmin yönetmeni Selim Güneş, ödülünü, 18 Mayıs 2011 Çarşamba günü İstanbul Üniversitesi Avrasya Enstitüsü’nde yapılan törenle, İstanbul İl Kültür Turizm Müdürü Hüseyin Gazi Coşan ve İstanbul Üniversitesi Avrasya Enstitüsü Müdürü ve Şaken Yıldızları Uluslararası Film Festivali Organizasyon Komitesi Üyesi Hayati Tüfekçioğlu’nun elinden aldı.

  • Basın Bülteni
  • Film hakkında geniş bilgi için tıklayınız.
  • Yüksek çözünürlüklü fotoğraflara haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Kar Beyaz’a Kazakistan’dan Grand Prix Ödülü yazısına devam et
  • Documentarist 2011 Programı Açıklandı: 40’ı Aşkın Ülkeden 80 Film 40 Konuk

    Documentarist – İstanbul Belgesel Günleri, 31 Mayıs – 05 Haziran 2011 tarihleri arasında gerçekleştiriliyor. Etkinliğin bu seneki programında dünyanın önemli festivallerinden seçilmiş 80’den fazla film yer alıyor. Documentarist’in bu yıl düzenlediği programı, Tükettiğimiz Dünya, İnsan Manzaraları: Portreler, Uluslararası Panaroma, Post – Komünizm Dönemi, Focus Romanya, Arap Dünyasından, Antropoloji – Belgesel, Müzik Filmleri temaları altında ve geniş bir yelpazeye uzanan filmleriyle dikkat çekiyor.

    Documentarist 2011 Programı Açıklandı: 40’ı Aşkın Ülkeden 80 Film 40 Konuk yazısına devam et