Makedonya 2. Türk Filmleri Haftası

T. C. Üsküp Büyükelçiliği Kültür ve Tanıtma Müşavirliği tarafından organize edilen ve TİKA Üsküp Koordinatörlüğü, Yunus Emre Üsküp Türk Kültür Merkezi, Ramstore ve Premium Film tarafından desteklenen 2. Türk Filmleri Haftası, 26 Mayıs 2010 Çarşamba günü Makedonya’da yönetmenliğini Murat Şeker’in yaptığı, başrollerini Tolgahan Sayışman ve Bergüzar Korel’in paylaştığı Aşk Geliyorum Demez filmiyle başlıyor. Türk Gibi Başla Alman Gibi Bitir belgeselinin gösterimi ile 03 Haziran 2010 tarihinde sona erecek olan etkinlikte filmler İngilizce ve Makedonca altyazı ile Ramstore Sinema Salonları’nda gösterilecek.

  • Basın Bülteni
  • Görseller ve gösterilecek filmler hakkında geniş bilgilere haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Makedonya 2. Türk Filmleri Haftası yazısına devam et
  • Cannes’da Altın Palmiye, Tayland Filmi “Uncle Boonmee”nin Oldu

    63. Uluslararası Cannes Film Festivali’nde ödüller sahiplerini buldu. Altın Palmiye, Apichatpong Weerasethakul’un yönettiği, reankarnasyonu anlatan Uncle Boonmee (Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives) filminin oldu. 12 Mayıs’ta Ridley Scott’un Robin Hood filmiyle açılışı yapılan festivalde Altın Palmiye için 19 film yarıştı. Altın Palmiye’nin favorisi olan Of Gods And Men (İnsanlar ve Tanrılar) ise Büyük Ödül’e değer görüldü. Fransız yönetmen Xavier Beauvois’nın filmi, 90’larda, Cezayir’de katledilen yedi rahibin gerçek hikâyesini anlatıyor.

  • Basın Bülteni
  • Yargı, Emek Sineması’nın Yıkımını Öngören Projeye “Dur” Dedi

    Emek Sineması ile ilgili avan projelerin iptali ve yürütmenin durdurulması istemiyle Mimarlar Odası’nın açtığı dava sonuçlandı. T. C. İstanbul 9. İdare Mahkemesi’nin 2010/448 Esas no.lu kararı şöyle: “Dava konusu işlem, uygulanması halinde telafisi güç veya imkânsız zararlar doğurabileceğinden, mahallinde keşif ve bilirkişi incelemesi yaptırıldıktan sonra bu konuda yeniden bir karar verilinceye kadar 2577 sayılı yasanın 27. maddesi uyarınca teminat alınmaksızın yürütmenin durdurulmasına, 12/05/2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.”

  • Basın Bülteni
  • Emek Sineması fotoğrafları için tıklayınız.
  • Elveda (Yönetmen: Christian Carion)

    Christian Carion’un yönettiği ve Guillaume Canet, Emir Kusturica, Alexandra Maria Lara ile Ingeborga Dapkunaite’nin oynadığı Elveda (Laffaire Farewell), 11 Haziran 2010’da Tiglon Film dağıtımıyla Tiglon Film tarafından vizyona çıkarıldı.
    Yıl 1981, KGB’den Albay Grigoriev, Brejnev sonrasında komünizmin geldiği hale tanık olup bu ideale dair olan inancını yitirir ve dünyayı kendisi değiştirmeye karar verir. Moskova’da çalışan bir Fransız mühendis ile iletişime geçer ve ona çok gizli, özellikle de Amerika’yı ilgilendiren çeşitli dökümanları aktarmaya başlar. Bu dökümanlar Soğuk Savaş’ın en önemli gizli casusluk bilgilerini içermektedir.

    3. Çaydaçıra Film ve Sanat Festivali, Kahkahalarla Sona Erdi

    Bu yıl 3.sü organize edilen ve Kemal Sunal adına ithaf edilen Çaydaçıra Film ve Sanat Festivali, dört günlük festival etkinliğinin ardından ödül töreniyle sona erdi. Çaydaçıra halk oyunuyla başlayan, Elazığ Valisi Muammer Erol, İl Emniyet Müdürü Fahrettin Coşkun, Elazığ Belediye Başkanı M. Süleyman Selmanoğlu ve oyuncu Ayça İnci’nin katılımıyla düzenlenen kapanış törenine Ata Demirer’in esprileri damgasını vurdu. Kemal Sunal özel ödülünü Belediye Başkanı M. Süleyman Selmanoğlu’ndan alan Ata Demirer “Ekmeğimi komiklik yaparak kazanıyorum. Kemal Sunal’ın özel ödülünü almak rüya gibi bir şey.” dedi.

  • Basın Bülteni
  • Festival hakkında geniş bilgi için tıklayınız.
  • Yüksek çözünürlüklü fotoğraflara haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    3. Çaydaçıra Film ve Sanat Festivali, Kahkahalarla Sona Erdi yazısına devam et
  • Başa Dönerken Kaybolanlar

    Yalnızca piyasanın ticari konjonktürü göz önünde bulundurularak yapılan kötü filmleri yermek çok kolaydır ve büyük oranda gereksizdir. Taze örnekler olarak Elm Sokağında Kâbus’u, H II: Katliam’ı, Salgın’ı muhatap alıp yerin dibine geçirmek, mukayeselerde bulunmak, sadece var olan sığlığa birkaç satır da olsa hizmet etmek, işin kolayına kaçmaktır, çünkü bu filmlerin birer meseleleri yoktur. Temel kusuru (popüler film gramerini usturuplu kullanmaktan kaçınıp) basit şekilde terörize olan seyirciyi tavlamaya çalışmak olan bir film vardır karşınızda ve bu irdelenmesi gereken bir sorun değil bir meşrep vurgusudur.

    Fakat yazının konusu olan bu filmlerin bundan bağımsız olarak bir tavırları daha var ve ben bir kereye mahsus bunun üzerine konuşmak gerektiğini düşünüyorum. Mevzu şu ki bu üç filmin ikisi Elm Sokağında Kâbus ve H II: Katliam, Craven ve Carpenter’ın orijinal filmlerinin devamı niteliğindeki işlerle çarçur edilen karizmasını toparlamaya çalışmaktan veya bilâkis bu filmlerden biri olmaktan ziyade bu iki ustanın filmlerine bilenir gibi davranıp kaseti başa sarmaya kalkıyor. Salgın’da ise Breck Eisner, Romero’nun öncülüne fil dişi kuleden bakıyor. Ancak bu bakış açısını yazının başında bahsettiğim gibi bir zihniyetle perdeye aktarınca ve bahsettiğimiz filmler nostaljik ve psikolojik çağrışımları bir yana kendi mitlerini oluşturmayı başarmış işler olunca bizim duygularımız da mesela orijinali göz önünde bulundurulduğunda seri içinde sırıtmayan Marcus Nispel imzalı son 13. Cuma’nın üzerimizde bıraktığı tarzda bir etkiyle yeşermiyor.

    Wes Craven, New Nightmare ile Elm Sokağı serisine gayet zekice bir nokta koymuştu 1995’te. Açıkçası filmin iyiliğini, kötülüğünü tartışabilirsiniz fakat bu film hem önceki devam filmlerine ağzının payını veriyor, hem de seriye eklenebilecek yeni halkalara ültimatom göndermeyi ihmâl etmiyordu. Bence Craven’ın kendini taklit etmeden elinden gelebilecek olanın en iyisi buydu ve daha önemlisi çıkış noktasıyla (En azından Steve Miner’ın H20 finalinden daha kesin bir çözüm) Freddy Kruger’ı halka arz ederek perdeden siliyordu.

    Bugün Samuel Bayer, Gus Van Sant’tan beter bir özgüvenle, Craven’in âlâmet-i farikasını hiçe sayarak artistik ve manevi açıdan olmamış, yeni bir Freddy Kruger inşasına başlıyor. Elm Sokağı’nın 1995’te bıraktığımız pürüzsüzlüğünün üzerine hiçbir zaman kurumayacak kıvamda yeni bir kat zift döküyor. Gerisi ise klâsik teen-slasher kültüründen bire bir kopya edilmiş tribün filmi.

    Halloween cephesine gelirsek. Rob Zombie, ilk Halloween’in de devam filmlerinde heba edilen ağırlığı toparlayarak hafifliği ortadan kaldırmayı amaçlıyor, tabir-i caizse “cepte” izleyicilerin hoşuna giden mizansenleri de bu ağırlığına sıkıştırmayı hedefliyordu. Bazılarının kanıksadığı ama benim ısrarla kabûllenmediğim nev-i şahsına münhasırlıktı bunun ismi. Fakat bu hareketin en büyük gediği Rob Zombie’nin H II: Katliam’a olması gerektiği üzere özgün bitirici fırça darbesini vurmayıp, orijinal filmi iddia ettiği şekilde kendi penceresinden elden geçirmesi. Çünkü maalesef Rob Zombie’nin özelde yapmak istediği şey Carpenter’la aynı. Ancak Zombie’nin zorlama psikolojik çağrışımları, sembolist yaklaşımı, gürültülü imaları, John Carpenter’ın sessiz sakin üstesinden geldiği unsurlardı ve bence kötülüğün tanımının yapıldığı orijinal filmin en güçlü yanı buydu. H II: Katliam’da da aynı problem dozu artarak devam ediyor. Rob Zombie, dişine göre olduğunu düşündüğüm, Rick Rosenthal’ın orijinal Halloween 2’si ile haşır neşir olsaydı eğer kendi çocuk bahçesi daha şen olurdu eminim. Bu durumun en büyük ispatı da Zombie’nin halihazırdaki filminin ilk yirmi dakikasının bu filmden esintiler taşıması ve bu kısmın filmin en başarılı bölümü olarak göze çarpması.

    Bu arada unutmadan şunu da söyleyeyim. Evet kendi söylediği üzere bu her şeyiyle Rob Zombie’nin Halloween’i olabilir ve Rob Zombie’nin Halloween’inde Michael Myers’la rehine pazarlığı yapan polisler, ayık gezmeyen bir Laurie Strode, kaypak bir Dr. Loomis de olabilir. Fakat Michael Myers asla köpek yemez. Değil Zombie, Romero’nun Halloween’inde bile.

    Romero, demişken biraz da ustanın 1973 yapımı Salgın’ının yeniden çevrimi hakkında konuşalım. Sahara’yla, iyi kötü karnesini ırk ve cinsiyete göre gruplamaktan başka alt metine bulaşmayan bir aksiyon filmini bile, kitabını göre kotaramadığını gördüğümüz Breck Eisner, bu denli kendine güvenen bir sinema diliyle nelere kalkışmış?

    11 Eylül sonrası filmleri kabuk değiştirmeye başladı. ”Tehlike dışarıda” veya “onlar içimizde ve hep içimizdeydi” filmleri; ayaklanan lümpen kesim ile onları bastırmak amacıyla pire için yorgan yakan bir zihniyetle, geri onarılamaz bir kıyım projesini sessiz sakin hayata geçiren, ancak dış politika gereği dışarıya 32 diş sırıtan, iç huzura sahip, barışçıl bir tablo çizen devlet arasındaki gerilim filmlerine dönüşmeye başladı. 2010 yapımı Salgın bu anlamda 28 Hafta Sonra ile İstila arasında kalmış bir film olarak gözüküyor.

    Fakat Eisner’in devleti gereğinden fazla yüzeysel, kötüleri ise hiçbir şekilde ötekileştirilemiyor. Aksiyonu ve gerilimi de çok cılız olunca, bunun ne üzerine bir film olduğu kestirilemiyor. Çünkü politik argümanların çuvallaması bir yana kimin kimi son anda vurup hayat kurtaracağını, kimin ne zaman yaklaşıp birinin ağzını kapatacağını, kimin ne zaman öleceğini, kimin hayatta kalacağını çok kolay tahmin edebiliyorsunuz. Bu durum yeniden çevrim olma probleminden kaynaklanmıyor, şematikliğin tehlikeli sularda seyretmesinin bir sonucu bu.

    Bitirirken şunu söyleyeyim: Günümüzde zemini olmadan “Ben değiştim (değişeceğim) ve her şeye baştan başlayacağım” diyerek yola çıkan birinin başarılı olamayacağı kesin ve birçok alanda tecrübeyle sabitken bir seriyi toparlamak için en başa dönmeye uğraşmak, kendi haline bırakılması gereken “iyilerin” huzurunu kaçırmak bir yaratıcılık krizi değil, bir yılgınlık ibaresi bence.

    O yüzden bu üç garibenin ardından Predators’ün korkulu beklenişi sürerken, yukarıdaki nüansı sık sık hatırlamaya ve iyinin değerinin zamanla imtihan edilemeyeceğinin farkında olmaya çalışıyorum.

    (31 Mayıs 2010)

    Ahmet Can Yıldız

    ahmetcanyldz@yahoo.com

    2. Uluslararası CinePecs Film Festivali

    Macaristan’ın Pecs kentinde 04 – 10 Ekim 2010 tarihleri arasında ikincisi yapılacak olan CinePecs Uluslararası Film Festivali, Türkiye’den yarışacak “İlk Yönetmen” filmlerini bekliyor. CinePecs Uluslararası Film Festivali’ne başvurular için son tarih 20 Haziran. 6.000 ve 4.000 Euro ödüllü uzun metraj ve belgesel film yarışmalarına yönetmenlerin ilk, ikinci veya üçüncü yapımları kabûl ediliyor. Geçtiğimiz yıl Selim Evci’nin İki Çizgi ile yarışmalı bölümüne katıldığı festivalde TÜRSAV tarafından Türk filmleri için özel bir hafta düzenlenmişti.

  • Basın Bülteni
  • Web Sitesi
  • Logo, diğer haberler, müracaat formu ve açıklayıcı bilgilere haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    2. Uluslararası CinePecs Film Festivali yazısına devam et
  • Cafer Panahi’nin Serbest Kalma İhtimali Belirdi

    İran’da 01 Mart’ta gözaltına alınan muhalif yönetmen Cafer Panahi’nin avukatı Farideh Ghyrat’ın yaptığı açıklamaya göre Panahi’nin serbest bırakılması an meselesi. Bunda Panahi’nin serbest bırakılması için yapılan uluslararası kampanyaların etkisi büyük olduğu belirtiliyor. Özellikle Cannes Film Festivali’ne katılan yönetmenlerin Cafer Panahi’nin hâlâ tutuklu kalmasını protesto etmeleri ve İranlı yönetmen Abbas Kiorastami’nin İran hükümetini Panahi’yi serbest bırakmaya davet etmesi işe yaramış gibi görünüyor.

  • Yüksek çözünürlüklü fotoğrafa haberin devamından üzerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Cafer Panahi’nin Serbest Kalma İhtimali Belirdi yazısına devam et
  • Arka Pencere Dergisi, James Stewart’ı Özlüyor

    Arka Pencere Dergisi, 30’uncu sayısında, Esrar Perdesi sayfalarını James Stewart’a ayırıyor. Tunca Arslan, Trendeki Yabancı köşesinde, Meltem Cumbul’un rol aldığı Tell Me Oh Khudaa filminden esinlenerek, önce Hollywood’da sonra Bollywood’da şansını deneyen Türk sinemasına mercek tutuyor. Vizyon filmi eleştirilerinde, Pers Prensi: Zamanın Kumları, Ayrılık, Bahtı Kara, Elm Sokağında Kâbus, Mavi Cennet ve Çılgın Bir Gece var. Sapık köşesiyle sonlanan Arka Pencere’nin 30.ncu sayısı, yine bir Hitchcock alıntısıyla nihayete eriyor: “Benzeri görülmemiş derecede cazibesiz bir delikanlıydım!”

  • Basın Bülteni
  • Web Sitesi
  • Yüksek çözünürlüklü kapak fotoğraflarına haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Arka Pencere Dergisi, James Stewart’ı Özlüyor yazısına devam et
  • Hayırsızada

    Yönetmenliğini Serge Avedikian’ın yaptığı Hayırsızada (Chienne d’Histoire – Barking Island) adlı animasyon filmin prodüksiyonu Ron Dyens, Aurelia Previeu, Helene Vayssieres, Xavier Julliot ve Osman Kavala tarafından gerçekleştirildi. Filmin konusu şöyle: 1910 yılında İstanbul. Dönemin kurulmuş olan yeni hükümeti model olarak batılı bir sosyal hayat tarzını örnek almaktadır. Yetkililer şehrin sokaklarında başıboş dolaşan köpeklerden kurtulmak için çeşitli Avrupalı uzmanlardan görüş alırlar. Ancak sonunda kendilerince karar verirler ve İstanbul’da yaşayan 30.000 sokak köpeğini kendi yöntemleriyle ortadan kaldırmaya ve ıssız bir adaya sürmeye karar verirler.

    Hayırsızada yazısına devam et

    TRT Belgesel Film Yarışması Sonuçları Açıklandı

    TRT’nin 17 – 21 Mayıs 2010 tarihleri arasında gerçekleştirdiği TRT Belgesel Film Yarışması’nın sonuçları açıklandı. Uluslararası Seçiciler Kurulu’nda Axel Arnö, Keichiro Kondo, Anne-Marie Luccioni, Ahmed Mahfouz Nouh, Atalay Taşdiken, Iikka Vehkalahti, Nurdan Arca, Hakan Aytekin, Haydar Ergülen, Derviş Zaim ve Avni Özgürel gibi ünlü ve tanınmış isimlerin bulunduğu TRT Belgesel Film Yarışması’nda, Emre Karadaş ile Deniz Oğuzsoy’un Duvar (Ulusal Amatör), Metin Avdaç’ın Kara Altından Altın Mikrofona (Ulusal Profesyonel) ve Isaac Isıtan’ın The Women Of Brukman (Uluslararası Kategori) adlı filmleri birincilik ödülü kazandı.

    TRT Belgesel Film Yarışması Sonuçları Açıklandı yazısına devam et

    Kediler ve Köpekler: Kitty Galore’un İntikamı

    Brad Payton’un yönettiği ve Alec Baldwin, Michael Clark Duncan, Chris O’Donnel ile Roger Moore’un oynadığı Kediler ve Köpekler: Kitty Galore’un İntikamı (Cats and Dogs: The Revenge Of Kitty Galore), 13 Ağustos 2010’da Warner Bros. dağıtımıyla Warner Bros. tarafından vizyona çıkarıldı.
    Kediler ve köpeklerin ezeli çekişmesinde çılgın bir kedi rekabette birkaç pati öndedir. Önceleri, Meows adlı casus kediler organizasyonunun üyesi olan Kitty Galore’un, düşmanlarını altetmek için şeytani bir plânı vardır. Bu beklenmedik tehdit karşısında kediler ve köpekler tarihte ilk kez kendilerini ve insan dostlarını kurtarmak için işbirliği yaparlar.

  • Basın Bülteni
  • Fotoğraflar
  • Web Sitesi
  • Fragman
  • IMDb
  • Ali Ulvi Uyanık Yazıyor
  • Diğer haberlere haberin devamından üzerlerine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
    Kediler ve Köpekler: Kitty Galore’un İntikamı yazısına devam et