Sadi Bey, ikinci baharının birkaç yaz mevsimini Kınalı Ada’nın İstanbul’a bakan yüzündeki caddede bulunan bir binada geçirdi.
Caddedeki binaların 1 ve 2. katlarında oturan vatandaşların bazıları denizi iyi görek deye önlerindeki kamuya ait arazilerdeki ağaçların dallarını vahşi bir şekilde kırdılar.
O manzaradan bir fayda gelir mi ben bilemem, ama yaptıkları Sadi Bey’in “Ağaçları” köşesinin onlara ithaf edilmesine sebep oldu.
Her iki cihanda Cenab-ı Allah muratlarına erdire veya erdiremeye.