Arka Pencere Dergisi, 153. sayısında, kapağına, Marlon Brando’lu İhtiras Tramvayı’nı yerleştiriyor. Tunca Arslan, köşesinde, son dönemde festivallerle birlikte gündeme gelen Türkan Şoray kitaplarına değiniyor. Vizyon filmleri eleştirileri arasında Roma’ya Sevgilerle, Çanakkale Çocukları, Yargıç Dredd, [REC] 3: Diriliş ve N’apcaz Şimdi? yer alıyor. İlgi çekici dosyaların yer aldığı Esrar Perdesi, Murat Özer imzasıyla Roma’ya Sevgilerle’yle haftaya damgasını vuran Woody Allen’a ayrıldı. Ustaların ‘hafif defolu’ filmlerinin yer aldığı Lekeli Adam’da James Ivory’nin Le Boşanma’sı var.
Arka Pencere Dergisi, İhtiras Tramvayına Biniyor yazısına devam et
başlamış. Elbette IRA da ikiye bölünmüş. Şahin kanat eylemlerini sürdürürken, hükümet de ılımlı IRA’yla masada barış görüşmelerini sürdürüyor. Ajan Mac, Colette’e, merkezdeki sorgu odasında bazı fotoğraflar ve balistik raporlar gösteriyor. Raporda, küçük Sean’ın üzerinde IRA silâhından çıkan kurşun bulunduğu yazıyor. Mac, İngiltere’ye büyük bir öfke duyan ve IRA militanı olmuş Colette’e hapisten kurtulması çin muhbirlik teklifi yapıyor. IRA’nın şahin kanadının içinde olan Colette, küçük oğlu Mark ve yaşlı annesini düşünerek bu teklfi istemeden kabul ediyor. Bu görev öyle zor ki. Zihninde çelişkiler yaşayan Colette, IRA’nın eylemleri hakkında M15’e küçük bilgiler verse de, IRA’nın sert yüzü Kevin, rüzgârın esişinden bile anlamlar çıkartan tam bir örgüt yöneticisi. Belfast’taki şahin kanadın temsilcisi. Kevin, dışarıdan bakılınca öyle müşfik görünüyor ki. Kravatlı, her sabah tıraşlı yüzü, yumuşak ses tonu. İnsana güven veriyor. Film derinleştikçe IRA’nın şiddet yüzü olduğunu anlıyorsunuz. Öyle acımasız ki. IRA’nın sabit fikirliler tarafında. İhanet eden o an infaz edilmeli. 
kardeşleri Connor ve Gerry de sertlik yanlılarından. Barış yanlısı gazeteciyi evinin bahçesinde katledeceği sırada İngiliz askerlerince öldürülen IRA militanı Brendan’ın cenazesi de akılda kalacak sahnelerden. Filmde beklenmedik ve gerilimi yükselten anlar var. Bunları perdede keşfetmek gerek. Sinemaskop çekilmiş 2012 yapımı 
Kuzey İrlanda ve IRA sorunu gerçekten derin. Orada, sadece bağımsızlık savaşı değil, mezhep savaşı da var. Katolik olan IRA, Protestanlara karşı da şiddetini uyguluyor. İngiltere 1920’lerde birden İrlanda’yı ikiye bölüp Kuzey İrlanda’yı Britanya’ya katıyor. İngiliz Ken Loach usta, Cannes’da “Altın Palmiye” 2006 yapımı 
04 Ekim 2012 tarihine kadar sürecek olan 
Reis Çelik’in yönettiği 
Nic Balthazar’ın yönettiği ve Koen De Graves, Ben Segers, Lotte Pinoy ile Felix Maesschalck’in oynadığı Hayatımın Kararı (Tot Altijd – Time Of My Life), 05 Ekim 2012’de M3 Film dağıtımıyla Codex Medya tarafından vizyona çıkarıldı.
Sinema yazarı, müzisyen Ömür Gedik, 
İstanbul Modern Sinema, 04 – 21 Ekim 2012 tarihleri arasında Hollanda sinemasından bir seçki sunuyor. Hollanda ve Türkiye arasındaki diplomatik ilişkilerin 400. yılı kutlamaları kapsamında gerçekleşen program beş farklı bölümden oluşuyor: Uzun Metrajlar, Kısa Metrajlar, Frank Scheffer Retrospektifi, Cinedans Filmleri ve Salon filmleri. Turuncu Günler’in bölümleri arasında, 8 uzun metraj film; animasyon ve belgesel türünde 20 kısa film; Cinedans Festivali ile ortak bir program ve SALON/Amsterdam’ın 20 filmlik seçkisi yer alıyor.
Müslüman mezarlığındaki cenaze töreniyle açılıyor. Şeyh dedikleri Murat, adamlarına Bryan’a kendisinin yaşadığı acıları yaşatması emrini veriyor. Çetenin, Bryan’ın İstanbul’a gideceğinden haberi var. Bryan, Los Angeles’ta İstanbul seyahat öncesi ayrıldığı eşi Lenore ve kızı Kim’le küçük sorunlarıyla uğraşırken bir yandan da İstanbul “tatilini” düşünüyor. Travmadan çıkmaya çalışan Kim, aşık bile olmuş kendi yaşlarındaki bir gence. Bryan, adres ve yön bulmada uzman bir CIA ajanı. Filmin derinliğinde bunun içinde yaşıyorsunuz. Asıl hikâye İstanbul’da başlıyor. Murat’ın başını çektiği Arnavut çete, İstanbul’da Tarlabaşı’na konuşlanıyor. Filmdeki kaçıp kovalamacalar Eminönü, Kapalıçarşı gibi mekânlarda. Bir de İstanbul’un güzelliğini yansıtan tarihi damlarda. 
tazı gibi damlarda koşarken batılı kızların böyle atik ve güzel olduğu vurgulanıyor sanki. Film, Türklere ve kültürlerine saygı göstereyim derken cahilliklere kurban gitmiş. Batıda bu filmi görenler ülkemizin laik değil de dini yasalarla yönetilen bir ülke olduğunu düşünecek elbette. Ulu orta atılan el bombaları ve ortalığa savrulan kurşunlar da buranın Beyrut’un şiddet kardeşi olduğunu düşünecek. Türkiye, tipik bir Ortadoğu ülkesi gibi. İstanbul, vahşi batıdan bir Teksas sanki. Polis nerede derseniz, onlar külüstür arabalarıyla bir takibi bile beceremiyorlar. Filmde ezan sesleri de duyuluyor. Kültürlerötesi bu şehirde tüm inanışlara yer var. 
Bryan’ın esaret altında tutuldukları mahzenle, kanlı final bölümündeki Türk hamamı filme çok şey katmış. Kim’in, Arnavut çetesinden saklandığı oteldeki anlar da gerilim anlamında nefes kesiyor. 1965 doğumlu Fransız yönetmen Megaton, 2008 yapımı