ABD başkanları için sinema, politik kararlarına halkı hazırlamak ve uluslararası kamuoyunda Amerikan sempatizanlığı oluşturmak için ikna gücü yüksek bir propaganda aracı oldu. Mesajlar, politik, komedi ve aksiyon türünde yapımlarla verildi. 1930’lu yıllarda dünyayı etkileyen ekonomik buhranda umutları yıkılan kitlelerin trajediden kaçış olarak sinemalara akın etmesi Başkan Franklin D. Roosevelt’in dikkatinden kaçmadı. Roosevelt, beyazperdenin topluma yön verebilecek bir politik araç olabileceğini o sırada keşfetti. (Haber: Cihan Haber Ajansı.)

23. Ankara Uluslararası Film Festivali, Türk ve dünya sinemasından örnekler ve etkinliklerle devam ediyor. İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi Cezaevi Komisyonu’nun, Yaşam 8 Metrekareye Sığar mı? başlıklı sergisi 16 Mart’ta, Goethe Institut’de açıldı. Etkinlikler kapsamında ayrıca, Batı Sinemaları’nda Erkut Onart’ın Hollanda’da 5 Yıl, Kızılırmak Sinemaları’nda ise, İbrahim Demirel’in Türk Sinemasının Kayan Yıldızları fotoğraf sergileri ziyaret edilebiliyor. 17 Mart Cumartesi günü yapılan Aşk ve Devrim filminin gösterimi sonrasında Derya Durmaz, Gün Koper ve yönetmen F. Serkan Acar’ın katıldığı söyleşi yapıldı.

Play ÜniFilmFest’in Mersin Üniversitesi durağında 15 Mart Perşembe günü gösterilen Zefir filminin yönetmeni Belma Baş ve görüntü yönetmeni Mehmet Zengin, Türkiye Sinemasıyla Beş Çayı’nda Mersin Üniversitesi öğrencileriyle buluştu. Filmin gösteriminin ardından 18:30’da düzenlenen söyleşiye, öğrenciler yoğun ilgi gösterdi. Baş, filminin gördüğü ilgiden memnun olduğunu ve her söyleşide kendisinin de yeni yeni şeyler öğrendiğini belirterek, tüm öğrencilere teşekkür etti.

Arka Pencere Dergisi, 125. sayısında, kapağına efsane film Kazablanka’yı yerleştiriyor. Tunca Arslan, ilginç bir ezeli rekabet filmi olan Çamsakızı’nı yazdı. Vizyon filmleri eleştirileri arasında Sığınak, Gökten Bir Uydu Düştü, Son Vurgun, Aşkım Benim, Süpertürk ve Patlak Sokaklar: Gerzomat yer alıyor. Arka Pencere’nin 125. sayısı, bir Alfred Hitchcock alıntısıyla sona eriyor: “Dönüp de geriye baktığım zaman, Ölüm Kararı’nda yaptığımın çok saçma olduğunu düşünüyorum. Çünkü öykünün görsel anlatımında kesmenin ve montajın önemi konusundaki kendi teorilerimi yok saymıştım.”