İstanbul, Kadıköy, Bahariye’deki tarihi Süreyya Sineması yılbaşında kapanıyor. Son yıllarda çoğalan alışveriş merkezlerindeki sinema kompleksleri karşısında iyiden iyiye seyircisini kaybeden sinema yılbaşında perdelerini kapatacak. Mülkiyeti Darüşşafaka Cemiyeti’ne ait olan sinemanın işletmesinin Belediye’ye devredileceği ve kültür merkezi olarak faaliyetini sürdürebileceği belirtiliyor.
Haberi okuduğumda, “Umarım gerçek değildir” dedim. Hâlâ da inanamıyorum.
Çok ama çok yazık. İnsanlar bir gün bu değerleri çok geç olduktan sonra anlayacak.
İnanamıyorum… Koskoca Süreyya yılbaşında kapanıyor, ne kaldı ki yılbaşına… Bilmiyorum Ocak Sineması’nın son haline şahit oldunuz mu, ama artık o da yok, hem de şaka gibi şu anki durumu. Önce As, sonra Ocak, şimdi Süreyya. Tabi ki Süreyya, diğerlerine göre çok daha özel bir yerde, ama durum gerçekten kötü… Eh malûmunuz sinema salonları da artık öyle eskisi gibi dolmuyor, artık bir kaç yıl sonra n’olur acaba… Alışveriş merkezleri ve korsan işbirliği sonuçlarına hep beraber katlanıyoruz…
Sözlerle ifade edemeyeceğim kadar üzüldüğüm olay. The Flintstones‘u seyretmek için saatlerce yağmur altında beklediğimi hatırlıyorum. The Truman Show‘u seyrettiğimi hatırlıyorum. Hiç bir sinemadan zevk almadığım kadar orada film izlemekten zevk aldığımı hatırlıyorum. Her içeri girişimde tavandaki desenlere baktığımı hatırlıyorum. Özleyeceğim galiba…
Ben bu sinemanın makinistiydim ve bu sinema en son benimle birlikte kapattı perdelerini. Benim için çok zor bir şeydi, içimdeki üzüntüyü anlatamam. Alışveriş merkezlerine yenik düştü koskoca sinema, hâlâ üzüntüsü içimde. Böyle bir sinema asla bir daha inşa edilemez ve yerine gelemez, bundan eminim.
Mahallede demir satıp, para yapılıp, o sinemaya gidebilmek için neleri göze alırdık. Her Cumartesi, filmin önemi olmaksızın oraya gidilir, içersinin o muhteşem huzuru içimize çekilerek film izlenirdi. İnsanlar orada buluşurdu, orda tanışırdı. Ne yazık, Türkiye’yi yönetenler bu gibi değerleri yaşamadıkları için bunların farkında değiller. Ben sorarım şimdi yetkililere. Herşey para mı, peki nerde hizmet ve o sinema en kötü filmde bile kendini amorti ederdi. Çünkü insanlar oraya sadece film için gitmezdi. 1969 doğumluyum, sanırım Süreyya Sineması ile 6 yaş itibari ile tanıştım. Orası bunun gibi ne badireler atlattı. Video zamanlarında da öyle olmuştu ama sonra yine normal rutinine girmişti. Peki ne bu sabırsızlık. Acaba belediye adı altında daha sonra kimlere peşkeş çekilecek? Şiddetle kınıyorum. Doğma büyüme Kadıköylü olarak. Kadıköy Belediyesi’nin yaptığı bu ayıpları bitirmesini istiyorum. Kadıköy pavyonlar beldesi oldu, Rıhtım caddesi, vs. vs. Ahhh… Gençliğimin Kadıköy’ünü özlüyorum.