“Büyük Hata”, kocasını sınamak için ona gizlice ‘escort’ ayarlayan kadının, ‘masum görünümlü’ kızla etkileşimi sonucu kendi cinsellik dehlizini keşfi… Ve fakat bu aldatmacada yüzeyin içine girmeye çalışan ve saf sevgiyi arayan kızın, zenginlerin oyun sahasında kendi gibi piyonların kolayca harcanacağını ‘fena halde’ öğrenmesi üzerine bir ikinci çevirim (Fransız filmi “Nathalie…”den uyarlama). Çapraşık duyguların önemli yorumcusu Julianne Moore ve taptaze bir güzellikle baştan çıkarıcılığı birleştiren Amanda Seyfried ikilisi, cinsel gerilimin psikolojiyle sımsıkı temas ettiği bu tür öykülerin uzmanı Atom Egoyan yönetiminde, tam anlamıyla ‘döktürerek’, izleyenin tüm dikkatini ve kimyasını perdeye teksif etmekte.

“Gece ve Gündüz”, ‘iyice uçurulmuş’ aksiyonun ve görkemli patlamaların eşlik ettiği çok mekânlı ‘ajan serüveni’nin, iki olgun ancak fizik – kimyaları hâlâ mükemmel oyuncu marifetiyle, ilgi çekici bir gösteriye dönüştürüldüğü, gerçekten de, katıksız eğlence. Yönetmen farkı tabii: James Mangold, mizahı (kalitelisini tabii) lokomotif unsur olarak kullandığı için bu işi iyi kotarmış. Kendi adıma, son aylarda, sinemada bu kadar güldüğümü anımsamıyorum.

(06 Temmuz 2010)

Ali Ulvi Uyanık

[email protected]

Biraz kadınlar arası bir durumun hikâyesi aslında Atom Agoyan’ın “Chloe”si.

Bir genç kadın, bir olgun kadın ve onların arasındaki ilişki. Her ne kadar biraz erkek fantazileriyle süslenmis dahi olsa, bir erkek yönetmenden gelmesi açısından “Chloe” kadınların dünyasına aslında gerçekçi ve oldukca dramatik bir bakış açısı sunuyor.

Doktor Catherine Steward (Julianne Moore) eşi ve arkadaşları ile gittiği bir restaurantın tuvaletinde ağlamakta olan bir genç kadına yardım teklif eder. Daha sonra kocasının kendini genç kadınlarla aldattığından şüphelenen Catherine, adı Chloe olan bu genç telekızdan yardım ister.

Chloe, Catherine’in oğlu Michael’in yaşındadır ve aslında kendine bir anne figürü aramaktadır.

Ustalıkla filmin içine yerleştirilmiş olan detaylar (ilk tanıştıklarında sadece kendine ilgi gösterdiği için Chloe’nin Catherine’e annesine ait olan bir tokayı vermek istemesi, Catherine her Chloe ile ilgilenmeyip kocasının onu aldatmasının yarattığı duygularla boğuştuğunda Chloe’nin suratının asılması, Catherine’in ilişkilerini ilk sonlandırma teşebbüsünde Chloe’nin tam da onun önünde bisikletten düşmesi, vs.) Chloe’nin aslında Catherine’in ilgisini istediğini bize açıkça belirtiyor.

Bu da daha sonra aralarında ilişki başka bir boyut kazandığında ya da Chloe’nin Catherine’in kocası hakkında anlattıklarının doğru olmadığını öğrendiğimizde “Bu da nereden çıktı şimdi?” diye sormaktan bizi kurtarıp filme bütünlük sağlıyor.

Bu açıdan film, delillerin çok iyi yerleştirilmiş olduğu bir dedektif romanı gibi izleyeni merak içinde bırakan, karamsar konusuna rağmen akıcı bir film.

Julianne Moore ve kocasını canlandıran Liam Neeson zaten çok sevdiğim iki oyuncu. Ama Chloe’yi ete kemiğe büründüren Amanda Seyfried izleyeni etkisi altına alıyor. Rolünde o kadar gerçekçi ki… Halihazırda kocaman olan gözlerini koca koca açarak, arada alnını kırıştırarak Chloe’nin hem deli tarafını, hem de duygularını harika yansıtıyor.

(06 Temmuz 2010)

Yasemin Sim Esmen