Günlerden bir gün Emel Sayın “Yağdır mevlâââm suuu” diye şarkı söylemişti de yer yerinden oynamıştı. Ben diyeyim 4.4, sen diyeyim şeş nokta beş şiddetinde bir sarsıntıya eşit olmuştu. Mevlâ’m milyonlarca TV izleyicisinin karşısında galeyana gelmiş, yağmuru Emel’in mübarek gözlerinden akan yaş haline getirmiş ve hüngür hüngür yağdırmıştı.
İlle-ve-lâkin Emel “Mavi Boncuk”taki bütün şarkıları mecburen gülerek söyledi; çünkü film mânâ ve konu itibariyle her ne kadar kadın kaçırma ve fidye alma üzerineydiyse de netice itibariyle komedi idi. Keza “Makber”de gülmese de, ağlamasa da konuya uygun olarak asık suratla söylemek durumunda kalmıştı.
Malûmunuz olduğu üzere geçtiğimiz günlerde büyük bir doğal felâket yaşadık. Milletimize, vatanımıza, taşımıza, toprağımıza, insanımıza, dağdaki yılanımıza, çıyanımıza kadar hepimize geçmiş, geçmiş, geçmiş olsun. Allah bir daha tekrarını göstermesin. Bütün gazetelerimiz konuya geniş ilgi gösterdiler; ki doğaldır. Benim dikkatimi çeken bir konudan bahsedeyim. İşbu yazının müsveddesini hazırladıktan sonra gazetenin birinin okur sayfasında bahsedeceğim konuya kısaca değinen bir nota rastladım. Önce ele almayayım dedim, sonra “memleketin okur profili sadece bahsi geçen yayının kapsama alanıyla sınırlı değildir düşüncesiyle” -konuyu- elime aldım.
Gözüme çarptığı kadarıyla Milliyet, Akşam ve bizim gazete deprem sonrasında siyah başlıkla çıktı; başkaları da olabilir. Siyah başlık şimdiye kadar büyük Atatürk’ümüzün ölüm yıldönümlerinde kullanılırdı. Gazetelerin bu hassasiyetini anlıyor ve takdir ediyorum; fakat ayni gazetelerin ulema/alim/uzman köşe yazarlarının bu elim ve milletimizi yasa boğan felâket hakkında yazdıkları sütunlarından aldığım örneklere bakınca, yukarıda Emel Sayın bölümünde anlatmaya çalıştığım uygun görüntü ile sanatını icra etme meselesinin ne kadar önemli olduğuna kanaat getirdim. Bakınız gülen adamlar (ve kadınlardan) örnekler vereyim; siz de kanaat getirin.
İnci Asena: “… insanlar ‘ceset torbası’ diye bağırıyor”. Zeynep Atikkan: “Öyle bir yerden vurdu ki”. Güneri Cıvaoğlu: “Sedye yerine çarşaflarla taşınan ölüler…”. Uğur Dündar: “… yüzyılın felâketini getiren o korkunç gecenin…”. Mümtaz Soysal: “Korkunç uğultu ve sallantı başladığı zaman…”. Umur Talu: “… daha da şiddetlisini beklemeyeceğiz herhalde”. Güngör Uras: “Şu anda sadece TÜPRAŞ’ın depoları yanmıyor, ülke ekonomisi yanıyor”.
Misâl verdiğim yazarların çoğunluğu okuru olmaktan gururlandığım gazetede yazmaktadırlar. Gururlandığım gazetenin promosyonsuz nüshasını aldığımdan, onlar benim gibi okura sahip olduklarından gururlanıyorlar mı orasını bilemem, ama okur görüşüne saygı, söz ve lâf söyleme hürriyeti vs. nedeniyle konuyu açıklıkla tebarüz ettirmek istedim.
Size söylüyorum arkadaşlar üzüntünüz olduğu muhakkak, lâkin sütununuzun, köşeninizin, makaleninizin üstüne, başına, tepesine, hiç olmazsa günün mânâ ve ehemmiyetine uygun üzgün ve süzgün bir fotoğrafınızı koysanız olmaz mı? Madem ki bu kadar üzüntülüsünüz, yazılarınızın tepesinde müstehzi müstehzi gülmeyiniz yahu ve yahuye .
Uğur ile Güneri çok tatlı güldükleri için sadece onların fotoğraflarını koydum ve bilhassa Uğur Dündar’ın kamera ile birlikte her yere savcı gibi girişine ve vatandaşı azarlar gibi soru sormasına korkunç bir hayranlık duymaktayım. “İşte sayın seyirciler, şuradan itibaren Edes’in arazisi başlıyor. Korumalar haber alma özgürlüğümüzü engelliyorlar; bizi içeri sokmuyorlar”. Giydir Uğur, giydir; aferin; nasılsa orası senin babanın çiftliği. Sektir et özel mülkiyet hakkını filân. Yeter ki millet: “Ulan ne gazeteci bee, helâl olsun. Aslanım me-eee” desin. (Üretim Tarihi: 29.8.1999).
Sadi Çilingir
(1) Borsacı, belediye başkanı, hariciyeci, dahiliyeci, madenci, ormancı, şair, sikiyatprist, yatsikiprist, psikiyatrist, -her neyse işte- ve daha bir sürü vasıf sahibidirler, işin ilginç tarafı bu vasıfların hepsi bir kişide toplanmaktadır. Ayrıca Bakandan daha iyi Bakanlık, Başbakandan daha iyi Başbakanlık, Cumhurbaşkanından daha iyi Cumhurbaşkanlığı yapabilmek gibi ilâve vasıfları da haizdirler.
(2) Son kelime bayanlar içindir.
(3) Selma Güneri ile bir akrabalığı var mıdır?